Dado que un grupo de alumnos e alumnas deste centro van visitar esta mostra podemos intentar mergullarnos no mundo de Tamara para gozar mellor da súa obra.
O ABC.es comeza a recensión desta exposición dicindo da pintora: “Aristócrata, excéntrica, liberal, independente, excesiva, exuberante, bisexual, diletante, fría, sofisticada, cegadora, narcisista, moderna, autoritaria, esnob, insolente, enxeñosa, hedonista, desapiadada, elegante, voraz, imperiosa, cosmopolita, arrogante, depresiva, intelixente, exótica, perversa, divertida, femme fatale... Inimitable. A Greta Garbo do Art Déco. Así era Tamara de Lempicka, unha personalidade tan arrasadora que eclipsou á artista”.
Pode que moitos destes adxectivos sexan froito da lenda sobre a súa persoa pero do que non queda dúbida é de que a súa vida está marcada polos acontecementos da época en que lle tocou vivir: a revolución bolchevique cambia a súa desafogada existencia e ten que fuxir da Rusia revolucionaria. En París supera penurias económicas e convértese nunha coñecida artista ao tempo que se rodea de luxo e glamour e non deixa de escandalizar ás clases acomodadas coas que se relacionaba.
Manterá sempre unha posición anticomunista que dalgún xeito reflicte nos seus cadros onde os personaxes retratados amosan unha actitude elitista ante o mundo, unha certa mirada altiva.
Actualmente abondan os recoñecementos á súa obra pero non deixa de ser unha artista controvertida que é acusada de practicar unha arte puramente decorativa, decadente, de ter soidade do perdido esplendor da burguesía da época pero de non posuír a enerxía das vangardas (Pincha aquí para ampliar esta crítica). Desde outras perspectivas afírmase que foi inxustamente esquecida ata a década dos noventa e que a súas obras poden ser comparadas coas de dous grandes do século XX, Léger e Picasso.
O certo é que ser muller e aparecer nos libros de arte non é doado.
Que función debe ter a arte?
En que aspectos nos podemos fixar para avaliar a produción artística de Lempicka?
Aporta algo a súa obra desde unha perspectiva feminista?