Tuesday 21 December 2010

Bo Nadal e Felices Lecturas

Aproveitamos a ocasión para enviar a toda a comunidade educativa do Sánchez Cantón e  tod@s os seguidores de Mesturas os nosos mellores desexos.

AGASALLOS NADAL 2010
EQUIPO BIBLIOTECA-TIC

SE PREMEDES NAS IMAXES, VEREDES AS PORTADAS MÁIS GRANDES
SE PREMEDES NOS TÍTULOS, TEREDES ACCESO Á INFORMACIÓN

Tedes tamén estes agasallos na páxina do centro

Un Nadal Dixital

Sunday 12 December 2010

Los pájaros de la mina

Acertadísimo o titulo da imprescindible curta dirixida por Víctor Moreno que foi estrenada en Pontevedra o pasado venres 10 de decembro. Dunha gran forza expresiva a asociación entre os afectados de SQM (Sensibilidade Química Múltiple) e os pequenos paxaros que por ser máis sensibles aos efluvios mortais eran utilizados polos mineros para detectar o perigo en determinadas galerías. Coma eles estas persoas  avísannos das impredecibles pero inevitables consecuencias da exposición incontrolada a centos de substancias químicas coas que convivimos de cotío.

Podedes ver o trailer oficial da reportaxe e un excelente documento dunha rapaza afectada polo síndrome na que explica cunha lucidez extraordinaria a súa enfermidade.

Friday 10 December 2010

Nyotaimori

“Antes de se converter en bandexa vivente para sushi, a  muller é adestrada para permanecer deitada durante horas sen mover un músculo. Ademais, debe ser quen de tolerar a exposición prologada á comida fría. O vello corporal, incluido o púbico, debe estar totalmente depilado. Antes de servir a comida, a muller debe tomar un baño usando un xabón especial sen aroma, terminado con auga fría para baixar un pouco a temperatura do corpo. “

Acabades de ler un texto traducido da Wikipedia, pero hai unha ampla información na rede, se alguén está interesad@. Tamén moitos vídeos en Youtube con só teclear o nome do ritual que, por certo,  tamén podemos solicitar en algúns restaurantes fóra de Xapón, ao parecer.

Trátase da tradición xaponesa do Nyotaimori. Non é unha práctica estendida pero pódese acceder a este tipo de delicatessen en certos restaurantes pagando sumas astronómicas. Supostamente, ademais do evidente pracer estético, con este orixinal método conséguese que a temperatura do sushi sexa totalmente perfecta.  E a muller prato? Preguntarédesvos. Por favor, que mentalidade tan ríxida e puritana tedes. Non hai un pracer maior para ela que a total submisión, a perfecta atención ao cliente manifestada nunha inmobilidade absoluta durante o tempo que dure a degustación na que vai quedando progresivamente espida salvo un pequeno pano que apenas lle cobre a pube rasurada. Obrigada tamén é a absoluta ausencia de xestos e reaccións ante o que se di ou se comenta.

Sen palabras estamos.

Thursday 9 December 2010

Algunhas novidades

Estas son algunhas das nosas novidades máis recentes. Próximamente estarán en exposición no vestíbulo do centro, xunto a outro stand con máis novidades para o alumnado.

Wednesday 8 December 2010

Nova música portuguesa

Unha das nosas alumnas de 1º ESO , recentemente chegada de Oporto,  fainos o agasallo desta escolma de nova música portuguesa. Interesante poder saber o que escoita a rapazada do país viciño.

Thursday 2 December 2010

Busuu

Hai unha rede social para  aprender idiomas chamada Busuu. O busuu é unha lingua africana que só falan, ao parecer 8 persoas, segundo datos de 1980. Os creadores da rede crearon este video co fin de aumentar o tráfico da mesma e oímos que as visitas están aumentando exponencialmente. Non nos estrana porque o video é divertido e trasmite moi boas vibracións. Por certo un día destes darémonos de alta en Busuu para ver que se move por alí. De momento gústanos o deseño,  limpo e aparentemente de fácil navegación.

Tuesday 30 November 2010

Club de lectura “Tinta Viva” e Lorenzo Silva

Rematamos a lectura de “La estrategia del agua “ de Lorenzo Silva. Din os e as compoñentes de Tinta Viva que lles gustou  Rubén Bevilacqua, o seu descaro, a súa personalidade tan especial na que conviven tenrura e rudeza. Falamos tamén de maltrato, de mulleres maltratadoras e mulleres maltratadas e do difícil que é facer leis de excepción que non poidan ser pervertidas por persoas desalmadas. Coñecimos a Epicteto e a Sunzi. Falamos e escoitamos a música mencionada na novela e gozamos con esceas de películas inesquecibles. E, por suposto, non esquecimos os pequenos “soldaditos de plomo”.

Estes son algúns dos materiais utilizados. Damos as grazas aos compañeiros do IES “As Mariñas” pola utilización do seu documento sobre novela policíaca que foi de moita utilidade.

Thursday 25 November 2010

25 de Novembro. Día Internacional da eliminación da violencia de xénero.

“Todo empeza no núcleo dunha célula. Os cromosomas xúntanse. Os X e os Y serán determinantes, pero durante a primeira etapa despois da fertilización, os nenos aínda non son diferentes das nenas. Só na novena semana quedará claro que as gónadas deberán seguir medrando para, ou ben convertérense en testículos ou pola contra, repregárense para formar ovarios. Comeza a experiencia feminina. Repregarse, volverse cara a dentro. Aínda que algunhas culturas honran as misteriosas e invisibles calidades femininas, non é, con todo, o máis habitual. O normal é dar poder ao visible. Esa é a razón pola que a miúdo se supón que as mulleres deben permanecer ocultas, pequenas e silenciosas. Ou quizais decorativas, dispoñibles e doces. Ás veces, porén,  as mulleres levantan a súa voz e loitan, rebélanse. Ás veces as súas batallas teñen lugar nos céspedes aparentemente seguros das zonas residenciais, nas aulas luminosas, nos centros comerciais. As cicatrices tamén aparecen nestas contornas aparentemente benignas: as fráxiles costelas dunha rapaza anoréxica, o pé deformado por un tacón imposible, o riso impostado que resoa no corredor dun instituto… “

Traducido do prólogo á exposición itinerante “Off the beaten Path que propón reflexionar a través da arte sobre as raíces profundas culturais e sociais da violencia contra as mulleres. 
offthe beaten

Monday 22 November 2010

Publicidade Subliminal

arece que no ano 1957 inseríron unhas imaxes de promoción de Coca-Cola nunha película a unha velocidade tal que o ollo  humano non as podía percibir. Como resultado, parece que o consumo da bebida aumentaba substancialmente.
Empezaremos por aclarar que unha mensaxe subliminal é un sinal ou mensaxe preparada para que sexa recibida por baixo dos límites normais da percepción, sendo percibida só polo subconsciente.
A partires do libro titulado The Hidden Persuaders de Vance Packard, publicado en 1957, explicábase un estudo levado no cine Fort Le, de Nova Xersei. O director de devandito cine encargoulle a un publicista o deseño duns carteis publicitarios para aumentar as vendas. Influído polas teorías psicoanalistas, o publicista propuxo ao dono da sala a posibilidade de inserir unhas simples frases como “Drink Coca-Cola” cada 5 segundos da película Picnic. Parece que a proba foi un éxito, pois as vendas aumentaron un 57,8%.
Máis tarde, o publicista declarou que todo foi unha montaxe e que o experimento nunca chegou a realizarse. Efectiva ou non é un feito que a publicidade subliminal utilízase como técnica de marketing aínda que supuestamente é ilegal por atentar contra a liberdade de elección das persoas.
Coca-Cola utilizou esta circunstancia como xogo e pretexto para seguir publicitando a súa coñecida bebida, como podedes ver no primeiro video.
Pero no segundo xa non é un xogo. É auténtica publicidade subliminal pura e dura no GP de Brasil de fórmula I durante  este mesmo ano 2010.
.


Thursday 18 November 2010

As suxestións do noso alumnado TIC I

Na súa procura de contidos interesantes pola rede o noso alumnado TIC proba o seu excelente criterio e sorpréndenos con este  video sobre os estranos experimentos con animais para o noso beneficio.

Pola súa estética e orixinalidade, polo seu contido, nós recomendámolo tamén. Moi especialmente. Parécenos unha achega magnífica. oveja

Wednesday 17 November 2010

A coherencia de Fernández Paz

Reproducimos as palabras de Xornal.com xa que en La Voz de Galicia dixital custa moito atopar a nova e vén moi escasa:

“O escritor Agustín Fernández Paz rexeitou o Premio da Cultura Galega das Letras que lle foi concidido onte polo xurado presidido polo conselleiro de Cultura, Roberto Varela. Mediante un comunicado, Fernández Paz agradeceu a decisión do xurado de recoñecer a súa traxectoria, pero non o acepta. “Quero expresar a miña gratitude ás persoas do xurado por pensaren en min. Mais debo lembrar que, cando os Premios da Cultura Galega foron convocados eu manifestei o meu desacordo con eles. Sigo a pensar o mesmo. En coherencia, non podo aceptar este premio”, explicou no comunicado .

No seu escrito, Fernández Paz non especifica os seus motivos, xa que se remite ao manifesto publicado por Prolingua o 8 de outubro que solicitaba a todos os intelectuais do país que, en caso de ser premiados, rexeitaran eses galardóns. O principal motivo que expuña Prolingua no citado manifesto –titulado Rosalía nunca aceptaría ese premio– é o trato que a Xunta de Galicia está a ter coa lingua e a cultura galega. “Nin a actual Xunta nin o seu Presidente, responsables ante a Historia de lexislaren por vez primeira contra a nosa lingua, poden atribuírse agora o papel de benfeitores da cultura galega. Polo tanto xulgamos lexítimo non aceptar ningún premio que veña hipotecado por agresións contra a cultura”, sinálase nese manifesto. Fernández Paz, polo tanto, fai seus os  motivos de Prolingua, colectivo do que forma parte”.

Agustín Fernández Paz é con moito o escritor máis lido polo noso alumnado. E desde Mesturas queremos agradecerlle este xesto de valentía. Con escritores e intelectuais coma el, coa xente nova que le masivamente os seus libros, a batalla pola lingua e cultura propias pinta moi ben. Hai esperanza.

Tuesday 16 November 2010

Morirse é unha merda e outras suxestións

Imos mercar, por encargo do Departamento de Filosofía, tres novos libros que teñen bastante boa pinta e que esperamos colocar en breves días  nos andeis da biblioteca. Empecemos coa súas reseñas:

"Morirse es una mierda", Juan Carlos Ortega,  Aguilar SA de Ediciones.

 

Da contraportada:

“Todos nos vamos a morir. Eso es algo que ya sabemos. Pero Juan Carlos Ortega quiere ser optimista. En su intento por encontrar el consuelo perfecto ante semejante tragedia, en este libro nos habla de su bisabuela, de Adolf Hitler, de los relojes de arena, del New York Times, de Epicuro, de las antiguas botellas de Sifón, de Albano y Romina Power, de la menstruación de su novia, del planeta Saturno y de un escritor rumano llamado Panait Istrati. Para escapar del miedo a la muerte hace gráficos, dibujos, relaciona lo irrelacionable, calcula el número de veces que veremos la luna llena antes de morir, y concluye su búsqueda con la reflexión más alegre dentro de lo posible. Al parecer, Ortega ha encontrado su consuelo.”

 morirse

 

“Tú, en qué piensas? “, Stephen Law, Alfaguara

Do resumo da editorial:

¿Cómo sabes que tus padres no son virtuales? ¿Hay vida después de la vida? ¿Por qué existe el bien y el mal? ¿Existe Dios? ¿Es posible que la vida sea sólo un sueño? Ahora puedes sentarte a hablar con tus amigos tardes y tardes filosofando sobre todos estos temas....

 

”Los latidos de la ciudad. Introducción a la filosofía”. Villacañas Berlanga, José Luis, Ariel. Temas pormenorizados

Da contraportada:

“Este libro lleva a cabo un viaje filosófico a través de las realidades comunes en medio de las que todos vivimos. Esas realidades se presentan aquí organizadas alrededor de la idea de la ciudad democrática, moderna, civilizada y cosmopolita. La tesis más básica del libro nos propone esto: sólo si penetramos la lógica de esas instituciones que organizan nuestro presente, estaremos en condiciones de ser ciudadanos activos.
Propone en definitiva una introducción a los grandes tópicos de la filosofía no desde una aproximación erudita o enciclopédica, sino desde una reflexión sobre los aspectos de la vida contemporánea en lo que necesariamente hemos de vivir a partir de elementos culturales comunes y cercanos”.

Sunday 14 November 2010

Todo é silencio

Quizais sexa a novela que mellor se deixa ler de Manuel Rivas. Os primeiros capítulos están máis na liña das anteriores. Preséntannos os personaxes e o ambiente no que se moven. Son uns capítulos moi fermosos cunha lingua moi coidada e ás veces poética. Conseguen meternos no mundo que logo aparecerá cheo de acción. Moitas veces nas novelas de contrabando o protagonista é o detective alleo a ese  mundo, o policía chegado de fóra; el será o encargado de desvelar os segredos da trama. Aquí non hai detective ningún e o policía non aparece ata ben entrada a novela, e cando aparece vai ser alguén coñecido. Non hai malos nin bos, hai xente, persoas que viven na costa galega e fan o que fan, o que a vida lles vai deparando.
Na cúpula da organización está o Mariscal (o Vello), un personaxe especial e moi crible, que mantén cos demais unha relación moi curiosa. Logo Brinco, o mellor piloto da vila, e Leda, unha moza que non pode nunca ser mala aínda que ande cos malos. Sempre, coma na teleseries hai un bar de fondo onde se reúnen, se ven, namoran... Alí canta fados Sira, que nunca foi a Lisboa. A vella e abandonada escola dos indianos serve de almacén e de cita para os rapaces.
Na segunda parte da obra todo é acción. Pasouse do tabaco dos inicios á droga, de participar toda a vila nas descargas a facelo só a organización. Mesmo se conectou con Portugal e outras xentes de fóra, incluídos colombianos. Case todo o mundo está comprado, non hai nada que facer, ou si? Quen mellor para observar que un policía saído da contorna? Deixarase comprar tamén? Ninguén sabe nada, todo é silencio.
E como pano de fondo de toda a acción, como elemento indispensable en toda a trama, está o Mar, sen el non habería novela.
Manuel Rivas leva moitos anos demostrando que é un mestre escribindo artigos para xornal. Despois de Que me queres, amor xa ninguén pode dubidar de que tamén é un dos grandes do relato curto galego. Con Todo é silencio deixa claro que tamén domina o oficio de novelista. Non se pode deixar de lela.

 

Sunday 7 November 2010

Falando de Biodiversidade

Pasamos bastantes minutos admirando esta magnífica páxina do CSIC co gallo do Ano da Diversidade. Gústanos ese lema  que di “fala de biodiversidade porque algo comeza a ser importante cando falas delo”. Nada pode ser máis certo. Cada vez é máis necesario falar da biodiversidade, desa inxente e vizosa reserva de innumerables respostas fronte aos problemas e as circunstancias máis diversas. Este agasallo da natureza ten o seu espello na inmensa variedade de linguas coas que comunidades de falantes ben diferentes crean respostas aos seus peculiares universos e ao mesmo tempo, son configurados por elas. Por una destas afortunadas casualidades vemos a páxina do CSIC ao mesmo tempo que o excelente minireportaxe de Ben Falado no que se afirma que os procesos de renacemento linguistico están vivos e activos e que comezan a ter a protección dos estados nos 5 continentes. Será certo? Son as valiosas linguas minoritarias protexidas polas diferentes Administracións con medidas serias  e rigorosas?. Vós diredes. Se ben é certo que falar é un primeiro paso necesario cando pensamos que algo é importante, non é menos certo que sen as correspondentes actuacións todo queda en campañas publicitarias máis ou menos efectistas e carentes de contido.

biodiversidad

benfalado

Tuesday 2 November 2010

O tempo agasallado

Os días 29 e 30 de outubro celebráronse en  Santiago, no Pazo de Congresos, baixo o lema Variacións sobre a lectura os III Encontros de Bibliotecas Escolares de Galicia. Unha vez máis tivemos a ocasión de asistir ás interesantes reflexións dos expertos e ás non menos meritorias e magníficas propostas dos responsables de bibliotecas bibliotecas escolares que, día a día, fan destes recursos aínda por definir dende a Administración, espazos vivos e innovadores sen apenas ter horas oficiais para acadar os seus ambiciosos obxectivos. E é que a xa histórica reivindicación da creación da figura da persoa responsable das bibliotecas escolares segue sen ser atendida pola Xunta

Reproducimos a entrevista ao presidente da Asociación Galega polas Bibliotecas escolares e a Lectura (Agabel), Antonio Martínez, aparecida en Galicia Hoxe

"Avanzamos moito, pero nos temas clave estamos igual que cando empezamos hai dez anos, e iso produce xa certo esgotamento. A nosa principal reivindicación é que sexa regulado un tempo de dedicación ás bibliotecas, que estamos asumindo os profesores, na maioría dos casos, de xeito voluntario e sen redución da nosa carga de traballo". Así resume o presidente da da Asociación Galega polas Bibliotecas escolares e a Lectura (Agabel), Antonio Martínez, a situación no sector, que este fin de semana celebra en Santiago un encontro, Variacións sobre a lectura, que reúne a máis 1.000 persoas.

"É importante lembrar que foi AGABEL a que demandou a creación dunha asesoría de bibliotecas escolares e a que reclamou a posta en funcionamento dun plan de mellora das mesmas", sinala este colectivo no seu documento de reivindicacións. Entre os avances, sinalan os recollidos en diferentes normativas, como a LOE, que alude, por primeira vez, expresamente ás bibliotecas escolares, ou os plans e ectividades sobre a lectura realizadas polas consellerías de Educación e Cultura, que son "moitos", salienta Martínez. "Temos que pensar que non sempre o Ministerio marca uns vieiros aceptables e Galicia ten competencias de seu para establecer un marco normativo máis axeitado", engade o documento, que demanda a regulación do modelo de Biblioteca Escolar para todos os centros de ensino, a creación da figura da persoa responsable da biblioteca escolar cunha redución suficiente da súa carga lectiva e a formación precisa, a creación do Departamento da Biblioteca Escolar para garantir a asignación de recursos económicos en todos os centros; a inclusión de mobiliario "axeitado" no catálogo de equipamento da Consellería, a mudanza dos parámetros sobre superficies mínimas.

"Nalgúns aspectos os galegos estamos entre os mellores de España: por exemplo, no uso de internet: as bibliotecas teñen blogs, están nas redes sociais... O Plan de Mellora das Bibliotecas, que é galego pero tamén recibe apoio do Ministerio, é un referente a escala estatal, e cada vez inclúe máis centros. O Plan LÍA 2010-2015 polo momento está baleiro de contidos. Inclúe as actividades que xa viña facendo a consellaría, que son moitas. Pero o máis importante é que nos dean tempo para traballar nas bibliotecas", di.

Sunday 24 October 2010

Friol

A rapaciña que comeza esta reportaxe da TVE deberá andar polos 40 anos, non hai tanto tempo, aínda que non o pareza polas imaxes. Que cambiou nestes anos? podemos preguntarnos. Desde logo que hoxe non haberá tantos autobuses ás portas do grupo escolar, a poboación escolar baixou espectacularmente. E non todo foi para mellor, non hai máis que ver os comedores escolares tan ben organizados e abastecidos -logo desmantelados na era fraguiana e este curso con protestas de pais lugueses pedindo comedores-. A rapaciña que se encarga da casa e fala coma unha muller, a avoa que canta unha cantiga de berce en castelán diante das cámaras, a vida en galego fronte a toda a escola en castelán... tantas cousas que viviu a xente galega da aldea ata hai case nada... que pronto esquecemos as cousas! Por iso está tan ben este vídeo, para refrescarnos a memoria.

Atopamos o video en Friol, algo máis que pan e queixo.

Thursday 21 October 2010

Pequenos universos.

The Nikon International Small World Photomicrography Competition acaba de facer pública a súa relación de traballos premiados para esta última convocatoria. Unha vez máis admiramos eses fascinantes mundos diminutos que, probablemente, xamais sexamos quen de percibir no noso ir e vir de todos os días. A que non vos imaxinades a quen retratan estas fotografías?. Saberédelo se pasades o cursor por encima delas.

Se queredes máis, encontraredes unha ampla escolma en The Big Picture

 

cristal de neve
alga marina
fibra de agata pulida

Savants

O chamado sindrome do savant ou savantismo é un trastorno , ao parecer, estrechamente relacionado co autismo. As persoas afectadas por esta síndrome teñen un extraordinario desenvolvemento de determinadas habilidades que, poderiamos dicir, conforman unha especie de sistema pechado, un código propio e independente da linguaxe, como as matemáticas, a pintura ou a música.

Non están moi claras as súas caus
as nin as súas características, do mesmo xeito que tampouco o están outros temas asociados a estes trastornos como as dificultades para avaliar o rendemento intelectual dos suxeitos autistas. Hai investigadores que defenden a idea de que os baixos resultados destas persoas ao pasar determinados tests de intelixencia débense simplemente a que non comprenden o que se espera deles, non son capaces de decodificar correctamente as preguntas ou instrucións por sinxelas que estas sexan. Isto explicaría, en parte, que os individuos afectados de savantismo teñan especialmente desenvolvidas as habilidades correspondentes a catro grandes áreas, en certo modo independentes da linguaxe. 
Confirmamos esta información en Wikipedia, onde efectivamente aparecen estas destrezas divididas nos mesmos catro grandes grupos:

• Arte (música, pintura e escultura): Caracterízanse por ser grandes intérpretes musicais, especialmente ao piano, pintores e escultores. Adoitan ter habilidades innatas para comprender e interpretar a música.
• Cálculo de datas: Algúns savant poden memorizar calendarios enteiros e recordar datos referentes a cada un deses días.
• Cálculo matemático: Capacidade para a realización de complexos cálculos matemáticos mentalmente, de forma instantánea e con gran precisión, por exemplo o cálculo de números primos ou a realización de divisións con 100 decimales.
• Habilidades mecánicas e espaciais: Capacidade para medir distancias case exactas sen a axuda de instrumentos, construción de detalladas maquetas, memorización de mapas e direccións...

Desgraciadamente, como ocorre co resto de persoas afectadas de autismo, é un trastorno que, ata o día de hoxe, ten o seu lado escuro: os inmensos escollos para relacionarse coa contorna e as enormes deficiencias nos procesos comunicativos fan que estas persoas teñan serias dificultades en levar vidas autónomas e son, a miúdo, disfuncionais e dependentes.

Os varóns savant superan seis veces en número ás mulleres.

Wednesday 20 October 2010

Stephen Wiltshire. Síndrome do savant

Stephen Wiltshire é un artista británico. Ten autismo.
Se tedes ocasión de ver un vídeo do seu traballo quedaredes moi sorprendidos. Só con con mirar un lugar unha vez, é quen de plasmalo con todo luxo de detalles. Normalmente, percorre grandes cidades como Roma, Tokio, Hong Kong, Madrid … a bordo dun helicóptero e despois dun paseo relativamente curto, duns 30 minutos, é quen de lembrar e logo debuxar toda a cidade nun lenzo de 10 metros sen utilizar fotografías da mesma. A exactitude dos debuxos é impresionante.

Stephen, que tardou anos en aprender a falar un mínimo de palabras para poder comunicarse a nivel básico está diagnosticado co chamado síndrome do savant, peculiaridade dunha escasísima incidencia na poboación mundial (calcúlanse uns 100 individuos aproximadamente) que adoita estar relacionada con persoas afectadas de autismo.  Mañá contarémosvos algúns feitos que vos sorprenderán. De momento podedes botar unha ollada a este vídeo de Stephen. Se facedes clic nas imaxes podédelas ver ampliadas. Aquí tedes a ligazón a súa galería

Monday 18 October 2010

María y yo

Incorporamos  a biblioteca do centro o libro “María y yo” de Miguel Gallardo. Trátase dun cómic en primeira persoa que fala do amor incondicional dun pai -o autor de cómic Miguel Gallardo- cara á súa filla María, unha nena autista.
Citamos do epílogo do libro:
”Moitos pais de nenos autistas sofren a escasa sensibilidade do mundo cara aos seus fillos. A nosa contorna cada vez é máis acelerada, máis ruidosa e impersonal. Cada vez menos apta para persoas cun exceso de sensibilidade ou que sencillamente teñen problemas e necesitan unha mínima xenerosidade. Este libro plasma caras de asombro, desgusto, rexeitamento cando María sofre e expresa o seu malestar en gritos, pellizcos ou medo. Caras que recoñecerán os pais que teñen fillos chamados diferentes e que senten esas miradas como ráfagas cravadas nos seus fillos ou neles mesmos. A ignorancia pode chegar a ser moi inxusta”.
Amaia Hervas Zúñiga
Directora da Unidade de Psiquiatría infnto-xuvenil do Hospital Mutua de Terrassa
.

O cómic ven de ser trasladado ao cine da man de Félix Fernández de Castro.
Aqui tedes unha curta realizada polo proprio Gallardo para a Fundación Orange.
Tamén un trailer do documental

Monday 4 October 2010

As boas ideas e a súa orixe

Deberiamos ser quen de organizar as nosas escolas e institutos como espazos que fomentan a creatividade e a innovación e de conectalos a outras persoas e grupos que tratan de conseguir estes mesmos obxectivos.
Primeiro, con todo, deberiamos estar certos de que son estas algunhas das capacidades que queremos que o noso alumnado adquira durante os anos que pasan connosco ou, polo menos, propoñer algúns obxectivos que vaian máis aló das receitas para os exames de cada avaliación.
Son estas algunhas das ideas suxeridas en Where Good Ideas Come From.( “As boas ideas e a súa orixe” ) de Steven Johnson.
Paga a pena empregar algúns minutos en ver esta interesante animación.
Ouvimos falar deste autor en Assorted Stuff
Ver en Mozilla. En Explorer non funciona a ventana emerxente.
Se preferides Explorer

 

Thursday 30 September 2010

Un día normal en 2014

Fantasía tecnolóxica sobre un futuro case inmediato.

Vïa El Recogedor

Tuesday 28 September 2010

Man on wire. A arte trasgresora.

Unha mágoa non ter o documental “Man on wire” cando o curso pasado cando falamos de arte en torno ao proxecto Merca Ars Constructor.
Totalmente recomendable este sorprendente documental cun certo sabor nostálxico que nos achega á enigmática figura de Philippe Petit, obsesionado desde os 17 anos en tender un cable entre as Torres Xemelgas do World Trade Center e pasear, saltar e xogar durante máis de media hora a case 500 metros do chan. Poderíamos dicir que toda a súa vida non foi senón unha preparación para ese acto supremo dende que viu o proxecto das torres, aínda sen construír, na consulta dun dentista sendo aínda moi novo. Fermosísimas e sobrecolledoras fotografías as tomadas ese 7 de agosto de 1974,[ dunha abraiante beleza plástica que corta a respiración. No documental non se fala da posterior destrución das torres xemelgas, nin tampouco se explicitan os motivos que levaron a Petit a empregar tantos anos da súa vida para lograr o seu obxectivo. Intuímos que a experiencia cambiou dalgún xeito substancial a súa vida, e a das persoas que lle rodeaban porque a soidade adoita ser o prezo a pagar polas obsesións demasiado absorbentes. A xesta de Petit foi definida como o máis trasgresor delito artístico do s XX. As imaxes que nos legou son, dende logo, imposibles de esquecer.

3422970061_135183e46c

large_philippepetitalanwelnerman-on-wire-12

man%20on%20wire

Saturday 25 September 2010

Nova música finesa (I): Islaja

Abrimos unha nova páxina musical en Mesturas para vos achegar parte dos novos valores das músicas finesas contemporáneas. Nesta primeira entrega presentámosvos á xoven Islaja, alterego da artista Merja Kokkonen.

Islaja naceu en Helsinki no ano 1979, aínda que actualmente reside e traballa en Berlín. A mediados do 2005 editou o seu primeiro traballo discográfico, Meritie, respaldado polo selo independente Fonal, unha das disqueiras máis arriscadas e eclécticas de todas as que nestes intres traballan en Finlandia. O disco espertou críticas entusiastas en diversos medios especializados, os cales definiron a Islaja como unha sorte de mestura entre psicodelia folk e nova canción de autor. Ben certo é que Islaja se afasta dos ecos máis tradicionais do folclore finés, mais cómpre sinalar que no xeito de modular a voz e os contrapuntos é onde aparece a cadencia musical máis puramente suomalainen.

Alén do seu traballo en solitario forma parte do grupo Hertta Lussu Ässä xunto a outras dúas creadoras, as estimulantes Lau Nau e Kuupuu (das cales falaremos en vindeiras entregas), ademais de colaborar esporadicamente con artistas da talla de Ville Leinonen.

Hai poucos días Islaja ven de editar o seu novo traballo,
Keraminen pää (testa de cerámica), do cal vos presentamos o primeiro single, esta densa e atmosférica canción titulada pimeyttä kohti
(cara a escuridade):




Thursday 23 September 2010

Curso 2009-2010. Benvid@s

Inauguramos o curso en Mesturas con este entrañable artigo  escrito polo profesor Manuel Luís Caslderrey, Xefe de Departamento de Física e Química no noso centro. O artigo fai referencia ao tempo compartido en Teruel co xa añorado José Antonio Labordeta.

          Labordeta, profesor

“Además de político, escritor y cantautor, José Antonio Labordeta comenzó siendo profesor. Coincidí con él cuando yo daba mis primeros pasos en la enseñanza, recién terminada la licenciatura de Química, en los cursos 1966-67 y 67-68. Labordeta era el jefe de estudios del instituto Ibáñez Martín en Teruel. He compartido con él, en su casa, la tarea de hacer horarios, que entonces se elaboraban a mano. Además de su labor docente, su inquietud intelectual le llevaba a organizar obras de teatro y otras actividades culturales. También a la continua compra de libros, algunos de la trastienda que había en las librerías de la época. Su esposa, Juana, se lamentaba: «Ahora los compra hasta sin dinero». Los sueldos de los profesores no eran gran cosa.

Labordeta cantaba y tocaba la guitarra. Grabó una cinta con unas cuantas canciones, que oímos algunos compañeros, antes de remitirla a la discográfica. De ahí saldría su primer disco con letra y música suyas ( Los leñeros, Los masoveros, Réquiem por un burguesito, Estas arcillas ). Lo he oído mil veces. Pero ahora, después de su muerte, se me llenaron los ojos de lágrimas al oír la voz de un poeta que canta, como decía Sanchís Sinisterra (hoy famoso dramaturgo y entonces catedrático de Lengua) en la presentación de este disco.

Después, Labordeta hizo muchas más cosas, fue conocido y admirado por todos, hasta convertirse en un aragonés universal, como decía alguien

Manuel Luís Casalderrey
Miércoles 22 de septiembre
La Voz de Galicia

Wednesday 30 June 2010

Felices vacacións

Unha vez rematado o curso dende Mesturas queremos desexar a todos e todas un relaxado verán que ben o temos merecido. Ata Setembro.summer_reading4

Wednesday 23 June 2010

Debate sobre o burka

Interesantes algunhas das cuestións esbozadas neste debate aparecido no País

Coordinadora Galega de Equipos de Normalización Lingüística

agradecemento1

Monday 21 June 2010

“Play me, I´m yours”

Sempre é una boa idea levar a arte aos espazos públicos, aínda que normalmente estas experiencias adoitan estar vencelladas a esculturas ou pinturas e ter un carácter marcadamente visual. O creador Luke Jerram, sen embargo,  pretende facer unha oferta máis participativa e en 2008, colocou por primeira vez 30 pianos en diversos emprazamentos da cidade de Birmingham. Cada un deles tiña, ben visible, o rótulo "Play Me, I'm Yours" A idea tivo tanto éxito que posteriormente foi repetida en Bristol, São Paulo e Sydney.
Este año, dende o 22 de xunio ata o 10 de Xulio os pianos estarán en parques, prazas e rúas de Londres
e New York simultáneamente.

Fonte Good Blog

playmeoutdoorspianoinlondon, a Creative Commons Attribution (2.0) image from 64699110@N00's photostream

Friday 18 June 2010

Adeus a José Saramago

Hoxe foise un home comprometido, un escritor fundamental, un amigo das palabras, da comunicación…

jose-saramago-1

…pero O memorial do Convento quedará aí para sempre.

 
 

Podedes escoitar aquí un completo perfil de Saramago, a intensa historia dun escritor crítico e auténtico

E aquí podedes ler información e noticias sobre o escritor segundo van aparecendo

 

Saramago2

Thursday 17 June 2010

Salvade as bibliotecas escolares

En Estados Unidos berran ¡salvade as bibliotecas escolares! probablemente, porque existen, porque o normal é que os centros teñan bibliotecas e bibliotecarios escolares. Noutros lugares habería que berrar mais ben que as creasen.
Non sei se son bos tempos para as bibliotecas escolares, pero parece que polo menos incertos. O vídeo pretende dramatizar unha situación posible se os recortes orzamentarios chegasen a colapsar os servizos. Un vídeo coidado e curioso, onde vemos as funcións da biblioteca escolar en todas as súas dimensións, desde o estudo asistido ao simple entretemento ou ao uso da biblioteca escolar como lugar de refuxio para o que a usa certo alumnado. Unha panoplia de funcións que dificilmente figuran ás veces nas funcións tópicas e típicas dunha biblioteca escolar e que constitúen parte da súa grandeza.


Tradución do vídeo:

Bibliotecas sanguentas
“As bibliotecas son fundamentais para o logro do estudante. A colección apoia o currículo e proporciona unha rica variedade de recursos de lectura a todos os estudantes e profesores.
“Regras da Biblioteca. Faga algo produtivo. Permita que outras persoas sexan produtivas. Sexa respectuoso coas demais persoas e os seus bens”.
Os distritos escolares en todo Estados Unidos están pechando coleccións. O valor dos activos da colección dun distrito escolar extenso pode superar os 300 millóns de dólares. Unha biblioteca pechada sen un bibliotecario será desposuída dos seus recursos e acabará desaparecendo. A clausura de bibliotecas escolares será unha catástrofe educativa e un desastre financiero”.
Unha dramatización do que sucederá cando os recortes orzamentarios mal concibidos pechen as bibliotecas escolares.

fonte AGABEL (Asociación Galega polas Bibliotecas Escolares e a Lectura)

Bleeding Libraries from Laura Graff on Vimeo.

Tuesday 15 June 2010

Resultados do Proxecto Lector do curso 2009-2010 en LINGUA GALEGA E LITERATURA

 

Libros EN GALEGO lidos polo alumnado no curso: 3.507

 

IES SÁNCHEZ CANTÓN, 2009-10

ESO

BACHARELATO

Total IES

Alumnado

367

272

639

Alumnado que non leu libros voluntarios

183

63

246

Alumnado que leu libros voluntarios

184

203

393

Libros obrigatorios lidos

1078

670

1748

Libros voluntarios lidos

624

1135

1759

Total de libros lidos

1702

1805

3507

-1 alumna de 2º Bach. (MC) leu 30 libros no curso

 

Comparativa dos tres últimos cursos

CURSO

2007-8

2008-9

2009-10

Alumnado

647

674

639

Alumnado que non leu libros voluntarios

380

307

246

Alumnado que leu libros voluntarios

267

367

393

Libros obrigatorios lidos

1617

1842

1748

Libros voluntarios lidos

1433

1256

1759

Total de libros lidos

3050

3098

3507

 

Melloran os resultados dos últimos anos a pesar da crise.

A porcentaxe de lectores voluntarios en Bacharelato aumenta con respecto á ESO. É un bo sinal.

 

Related Posts with Thumbnails