Fogo na mente

Onte lemos un interesante artigo sobre o difícil que é ser fillo, ou filla dun xenio. Aturar as súas excentricidades, o seu proverbial mal carácter, os seus periodos escuros e a probable falta de horarios regulados tan necesarios na infancia. A adolescencia adoita ser peor. Marca o comezo dunha etapa interminable na que en maior ou menor medida estás destinado a establecer comparacións con alguén a quen case todos verán mellor ca ti.
Ás veces os herdeiros viven unhas vidas cómodas e felices xestionando cuantiosas herdanzas e patrimonios. As veces son quen de contar divertidas anécdotas como a que aparece no artigo anterior onde lemos que Yeats, nun paseo en autobús especialmente creativo durante o que estaba totalmente concentrado, atopou a súa filla que lle acompañou a casa e ao chegar xuntos á porta, o poeta preguntou cortesmente á rapaza a razón da súa “visita”e o nome da persoa coa que quería falar.
Pero non sempre é tan divertido. Moita peor sorte tivo Lucia Joyce, a prometedora e brillante filla de James Joyce que chegou a tomar clases de baile con Isadora Duncan ata que, aos poucos, foi perdendo o contacto coa realidade. Lucia sempre mantivo unha estreita e atormentada relación co seu pai quen de nena arrastrouna por toda Europa, de país en país , sen unha residencia nin unha lingua estable á espera de que a súa obra literaria fora finalmente recoñecida.
Levounos ata o desgarrado personaxe de Lucia Joyce a obra Hurry Down Sunshine (Hacia el amanecer, Seix Barral) onde o seu autor, o escritor e articulista Michael Greensberg, nárranos en primeira persoa o proceso durante o que a súa filla de 15 anos perde a razón.

“Spinoza hablaba de la vitalidad como de la virtud más pura, la única virtud. El impulso a persistir, a florecer, decía, es la virtud absoluta, compartida por todos los seres vivos. ¿Que pasa, sin embargo cuando la vitalidad se hace tan poderosa que la virtud de Spinoza se invierte y, en vez de florecer, uno se ve empujado a comerse vivo a sí mismo”…
Hacia el amanecer. M.Greensberg