Fiestras

.

"O que podemos ver á luz do sol sempre terá moito menos interese que o que acontece detrás dunha fiestra. Nese cadrado iluminado ou na penumbra, a vida vive, a vida soña, a vida sofre."

Charles Beaudelaire

Sinais

Para que logo digan que non temos un país ben sinalizado!!??
Esta morea de sinais están nunha curva moi curva curvada dunha estrada ben estreita... na parte luguesa dese centro fluvial que son Os Peares... ao fondo a ponte do ferrocarril e a ponte da estrada Ourense-Monforte e a ribiera ourensá do Miño/Sil.

O amigo Paulo é o autor desta foto tan ilustrativa.

Paul Newman en 20 fotogramas

Pensamos que vos gustaría curiosear un pouco por esta reportaxe fotográfica adicada a Paul Newman. Compuxemos o documento en base a fotografías e textos aparecidos en TIME

Lembrade que dende esta ligazón podedes ver a presentación moito máis cómodamente a pantalla completa

l

e-mails do século XIX

Curioseando polo blogue Curious expeditions informámonos do máis innovador e rápido sistema de mensaxería xa vixente a finais do s. XIX nalgunhas grandes cidades, como Paris e New York. Sen dúbida era a forma máis eficaz para enviar, por exemplo, unha urxente mensaxe de amor, unha especie de SMS do século pasado. Unha complexa rede de tubos que conectaba as zonas máis relevantes destas cidades facía posible este pequeno milagre. Os contenedores que transportaban as mensaxes desprazábanse velozmente duns puntos a outros por un sistema de aire comprimido. Lemos que nunha ocasión chegaron a enviar un gato vivo nun contenedor, que chegou en perfecto estado ao seu destino. O sistema daba a impresión de ser tan innovador e efectivo que moitos pensaban que, no futuro, podería transportar persoas e mercancias dun lugar a outro. Non só utilizábase para comunicar diferentes zonas das cidades, senon como sistema de comunicación entre as oficinas dos altos edificios de Manhattan. Ao poco tempo, con todo, o difícil mantemento da rede e o emprego doutros métodos fixo que fose caendo en decadencia.
.

Na biblioteca NY Humanities and Social Sciences queda en perfecto uso o fermoso exemplar da fotografía, que conecta os pedidos dos lectores cos sótanos onde se gardan os fondos. Alí, o libro localízase e vólvese a mandar á sá de lectura nunha especie de carriño accionado por un sistema de poleas.

Podedes facervos unha idea exacta do funcionamento nesta escea da película Besos robados de Truffaut

White is beautiful

Resulta que a firma cosmética Ponds, do grupo Unilever ten unha serie de anuncios na India que forman unha historia moi suxestiva, presentada aos espectadores por entregas: un atractivo actor abandona á súa noiva por outra rapaza coa pel máis clara. A moza rexeitada recuperará ao amor da súa vida utilizando unha marabillosa crema que arrranxará o seu terrible problema. Polo visto o desexo de ter a pel máis clara é un fenómeno que deixa enormes beneficios neste e outros países. A meirande parte das grandes marcas comercializan produtos similares para homes e mulleres argumentando que o público os demanda. En África, as tonalidades pálidas de pel tamén fan furor e como os controis sanitarios son máis escasos, comercialízanse produtos de grave risco para a saúde. Mentres, en Asia opéranse centos de pálpebras para conseguir un aspecto máis occidental que parece ser moito máis sofisticado.

Como vedes os procesos de aculturación seguen a ser unha das máis sutís e perniciosas herdanzas do colonialismo branco: a perda dos valores culturais propios que son substituídos polos modelos que inconscientemente son percibidos como superiores.

O ANUNCIO EN CUESTIÓN, VERSIÓN COMPLETA

Preciosa ferramenta

Dende agora podemos facer procura de imaxes en Flickr utilizando a cor como elemento de selección. Multicolour Search Lab é unha ferramenta moi interesante que che permite elexir ata dez cores ou, pola contra, marcar varias veces a mesma cor para darlle maior relevancia. Por exemplo así.

Olavi Virta.

Olavi Virta naceu o 27 de febreiro do ano 1915 en Särkilahti, pequena vila do sur de Finlandia. Neno precoz, dende moi cativo amosou unhas capacidades innatas para a canción popular, comezando a construír un estilo pausado, aínda que ao mesmo tempo enérxico e directo. En 1939 gravou o seu primeiro tema, comezando deste xeito unha traxectoria que o levou a asinar máis de seiscentas cancións. No seu repertorio mestúranse tendencias e estilos diverxentes: tango, canción popular finesa (iskelmä) e adaptacións de aires tradicionais procedentes de distintos países, tanto europeos como latinoamericanos.

Ao longo da súa vida participou en calidade de actor en ata vinte películas, convertíndose nun referente tanto popular coma cultural. Actualmente o legado de Virta nutre as inquedanzas artísticas dos novos valores musicais fineses, tales como Johanna Juhola ou Milla Viljamaa, quen non dubidan á hora de definilo como un dos seus grandes referentes artísticos. Do mesmo xeito, o seu impacto cultural trascende o puramente musical. O afamado director finés Aki Kaurismäki adoita incluír os temas de Virta nas bandas de son de todos os seus filmes, reivindicando o seu legado sonoro e emocional. De feito, o propio Julio Medem utilizou un dos temas máis populares de Virta para rotular varias paisaxes da súa Los amantes del círculo polar.

O declive de Virta comeza no ano 1962, cando foi arrestado por conducir bébedo, o cal lle gañou entre a prensa o alcume de laulava lihapulla (a bola de carne cantante). Morre en Tampere, mergullado na pobreza, o 14 de xullo de 1972.

Unha pequena escolma:


Sinitaivas (O ceo azul). Tema orixinal do alemán Josef Rixner, adaptado ao finés por Lauri Jauhiainen. Esta canción foi usada por Julio Medem para o score de Los amantes del círculo polar. Acompañan aos coros as Harmony Sisters.


Cantando en español, no ano 1959 versionou o clásico de Osvaldo Farrés: quizás, quizás, quizás.


Hopeinen Kuu (lúa de prata): adaptación finesa do clásico de Fred Buscaglione.

De lecturas e blogues de traballo

Desde Mesturas queremos recoñecer unha vez máis o bo facer do profesor Anxo González Guerra, xefe do Departamento de Lingua e Literatura Galega e imprescindible colaborador da biblioteca do centro.Vemos como, curso tras curso, o itinerario lector vaise modelando coa súa infinita paciencia e agarimo. Nestes intrres acabamos de preparar de novo os blogues do Departamento para empezar a recibir os comentarios deste curso. Se queredes podedes visitar, por exemplo o blogue de 2º BAC onde aparecen bastantes lecturas novas. Ademais podedes botar unha ollada a algunhas das opinións que deixou o alumnado do centro durante o curso pasado, recollidas dos blogues e que agora forman parte da páxina persoal do profesor. Miúdo traballo neste verán tan especial...grazas en nome de todos e todas nós por ensinarnos tantas cousas...

Versos tristes

Máis dun millón de audicións en You Tube do poema "Puedo escribir los versos más tristes esta noche" de Pablo Neruda. Por algo será.

elpuebloenelquenuncapasanada.com

Coñecedes a publicidade de Shackleton?. É certamente orixinal e bastante fresca. Como exemplo podedes gozar destes videos que promocionan o xamón ibérico e a colaboración masculina no traballo doméstico. Ben, pois parece que a súa imaxinación fixo posible superar un novo e difícil reto: sacar do anonimato a Miravete de la Sierra,un pequeno pobo aragonés que ten tan só unha ducia de habitantes. Tras meses de filmación e traballo para montar esta web de nova xeración, que satisfixo plenamente aos seus sorprendidos protagonistas, lograron o seu obxectivo e xa reciben centos de visitas diarias, polo menos virtuais. A web ofrece unha visita guiada, publicidade sobre establecementos de turismo rural e ata un xogo on-line para ordeñar cabras. Que vos parece?

A vixencia do vello western

THE END é unha inquedante curta que utiliza o vello xénero do western para pór en evidencia un dos temas que ben podería ser decisivo nas sociedades do futuro: a escaseza de auga potable. A curta foi moi ben recibida na expo de Zaragoza e se tedes curiosidade por botar unha ollada ao ambente que Eduardo Chapero-Jackson, o seu autor, consigue recrear podedes ver varias esceas publicadas polo País nesta ligazón.
O argumento da curta, que ten unha duración estimada de 30 minutos, ten moito de actualidade: a loita pola falta de auga xa fai que nos enfrontemos por obter o control de tan prezado elemento. Así a historia trata dun grupo de civís que buscan arrebatar o control da auga ás compañias privadas e organismos oficiais e asaltan un convoy escoltado da reserva federal de auga potable. Accidentalmente, no altercado vese involucrada unha familia norteamericana, que terá que enfrontarse a unha épica supervivencia nun paraje seco, inhóspito e violento. Na súa procura, atopan unha antiga fonte , pero esta xa foi descuberta por outros superviventes. A auga enfrontará ás dúas familias que superadas pola necesidade, terán que recorrer ao mais instintivo de si mesmos. É outra lei a que impera. O salvaxe oeste volve, non como un idealizado xénero de ficción, senón como unha crúa e desapiadada realidade. Texto da sinopse traducido vía Almeríaclips.

Nesta outra ligazón podedes ver un trailer bastante interesante da premiada curta Contracuerpo, do mesmo autor. Conta a historia dunha moza que na súa obsesión polo corpo perfecto, decide transformarse en maniquí.

Navegantes emocionais

Gustounos este libro de Elsa Punset, parceunos rigoroso, ameno e esclarecedor. Outra cousa é que as súas recomendacións sexan doadas de levar á práctica. Un bo libro para mochilas viaxeiras e demais procedementos de divulgación de lecturas interesantes. Nesta ligazón podedes ler o comezo do libro e tamén podese visitar a web da autora se estades interesados nestes temas.

"A lo largo de los siglos nos habíamos esforzado en domar las emociones, en encerrarlas en sistemas de vida ordenados y represivos. Pero no existen ya las estructuras fuertemente jerarquizadas de la Iglesia y de la sociedad, aquellas que nos hubiesen indicado, hasta hace muy poco, qué lugar ocupar y qué papel desempeñar en el mundo. Ante su dictado sólo cabía resignarse o rebelarse. En este sentido las opciones de vida eran más sencillas. Hoy vivimos en un mundo que nos abruma con tentaciones y decisiones múltiples y tenemos que decidir en soledad, sin referentes claros, quiénes somos y por qué nos merece la pena vivir y luchar. A caballo entre un mundo virtual y real tenemos que asumir que las decisiones que tomamos de cara a los demás provocan efectos duraderos. No podemos escondernos tras la ignorancia, porque hoy en día sabemos que la violencia engendra violencia, que el odio se multiplica como las ondas de una piedra que golpea el agua. Si pegamos a nuestros hijos, probablemente ellos pegarán a sus hijos. Si les educamos sin desarrollar su autoestima, dejarán que los demás les maltraten. Si les damos nuestro amor de forma condicional, sólo sabrán amar esperando algo a cambio. Amplificarán en cada generación el dolor y la ignorancia heredados.El primer paso para entender las emociones de los demás es conocerse a uno mismo. Conocerse a uno mismo es escarbar en nuestro sustrato emocional, destripar nuestros impulsos y entender las fuentes de nuestra ira y de nuestro dolor para poder convivir armoniosa y plenamente con nuestras emociones y con las de los demás. Gracias a la extraordinaria plasticidad del cerebro, aunque nuestros patrones emocionales sean negativos, podemos repararlos y mejorarlos: sólo hay que aprender a analizar y a comprender el sustrato emocional de nuestras vidas."

Brújula para navegantes emocionales. Elsa Punset . Ed Aguilar

Reactable

Parécenos interesante esta noticia que acabamos de ler no País. O texto foi traducido ao galego.

"Reactable, unha mesa de sons creada por un equipo da Universidade Española Pompeu Fabra (UPF), recibiu o premio máis importante do mundo en arte dixital. O Golden Nica do festival Ars Electronica de Linz (Austria) Este premio na categoría de Música dixital é o máis prestixioso do mundo, algo así como un Oscar da arte electrónica, co que se recoñece este instrumento interactivo que aporta novas posibilidades sonoras e do que xa se namoraron artistas como a cantante islandesa Björk. O Reactable é unha mesa luminosa, redonda e de cor azul que interactúa cunhas formas xeométricas de plexiglás que, segundo a súa forma, posición e proximidade convértense en imaxes e son e que permiten crear estruturas sonoras complexas. O resultado deste particular alfabeto sonoro é, no visual e o musical, tan estético como hipnótico. O proxecto empezou a medrar en 2003 a partir dunha idea: "Imaxinemos o instrumento ideal para abordar a música feita con ordenador", explicou Jordà. "Levo media vida tocando música con ordenadores en directo, o suficiente tempo para saber que o fan ben e que poderían facelo moito mellor", indicou o investigador sobre o enfoque práctico que cobrou a idea desde un primeiro momento"

Logo buscamos en You Tube e voilà

Táboa periódica de videos

Acabamos de atopar mentres buscabamos outra cousa, como ocorre tantas veces, esta interesante ligazón que aporta unha magnífica idea. A iniciativa parte da uiversidade de Nottingham e consiste nunha táboa dos elmentos periódicos na que, a maiores da información habitual, cada un deles é descrito nun video de You Tube por un científico que nos fai un breve resumo das súas propiedades máis relevantes. Está en inglés. Unha gran idea que se pode utilizar noutros contextos. Non vos parece?.

Acordos

Hai un par de semanas escoitamos por casualidade que en The Pigs, un pub de Edgefield, pequena localidade británica, os seus propietarios aceptan cambiar as consumicións dos seus clientes por produtos alimenticios da zona. Así todos e todas se benefician: nestes tempos de crise as populares pintas de cervexa non afectan o orzamento familiar e, ao mesmo tempo, o menú do pub enriquécese con produtos frescos e locais de excelente calidade. Nestes intres acabamos de verificar a noticia e é rigorosamente certa como podedes comprobar ao botar unha ollada aos numerosos recortes de prensa colgados na web do establecemento: colas de clientes aportan todo tipo de froitas, carnes e peixes que os cociñeiros preparan para ledicia dos clientes.
.

A miña avóa vivía nunha pequena aldea de Toledo onde pasabamos os veráns de nenos e a min, que sempre fun habitante de cidades, sorprendíame ver como as mulleres apenas usaban diñeiro: polos, coellos, froitas e legumes simplemente cambiaban de man tras breves e cordiais acordos coas veciñas dictados pola necesidade do momento.

Espellos

Comezamos esta nova etapa de Mesturas cos Espejos de Eduardo Galeano entre as mans. Recoñecemos o seu inconfundible xeito de facernos partícipes desa realidade non oficial, a que nunca adoita aparecer nos telediarios nin xornais de gran tirada porque relata a cotidianidade dos esquecidos. Esta vez Galeano volve a súa mirada cara a feitos e personaxes pouco coñecidos que a Histoira oficial pasou por alto. Como veredes, case imprescindible.

Los espejos están llenos de gente.
Los invisibles nos ven.
Los olvidados nos recuerdan.
Cuando nos vemos, los vemos.
Cuando nos vamos ¿se van?

En 1493, el Vaticano regaló América a España y obsequió el Africa negra a Portugal, “para que las naciones bárbaras sean reducidas a la fe católica”. Por entonces, América tenía quince veces más habitantes que España y el Africa negra cien veces más que Portugal.
Tal como había mandado el Papa, las naciones bárbaras fueron reducidas. Y muy.
.
En nombre de la libertad, la igualdad y la fraternidad, la Revolución Francesa proclamó en 1793 la Declaración de los Derechos del Hombre y del Ciudadano. Entonces, la militante revolucionaria Olympia de Gouges propuso la Declaración de los Derechos de la Mujer y de la Ciudadana. La guillotina le cortó la cabeza.

Los campos de concentración nacieron en Africa. Los ingleses iniciaron el experimento, y los alemanes lo desarrollaron. Después Hermann Göring aplicó, en Alemania, el modelo que su papá había ensayado, en 1904, en Namibia. Los maestros de Joseph Mengele habían estudiado, en el campo de concentración de Namibia, la anatomía de las razas inferiores. Los cobayos eran todos negros.

A Hitler no le faltaron amigos. La Rockefeller Foundation financió investigaciones raciales y racistas de la medicina nazi. La Coca-Cola inventó la Fanta, en plena guerra, para el mercado alemán. La IBM hizo posible la identificación y clasificación de los judíos, y ésa fue la primera hazaña en gran escala del sistema de tarjetas perforadas.

Espejos. Una historia casi universal.Eduardo Galeano. Siglo XXI..
.
Feliz comezo de curso, Tentaremos, coma sempre, quentar motores pouco a pouco.