Mates con chocolate

Temos a gran sorte de que este curso (e esperamos que moitos máis) está connosco a profesora Espe Gesteira. Non imos dicir nada dela. A mellor presentación é o seu excelente traballo que queda reflectido en toda esta batería de blogs e recursos que pon a disposición do seu alumnado e de calquera que os queira utilizar. Como vedes, toda unha profe 2.0 da que temos moitísimo que aprender.

	Blog de aula de 1º ESO: Mates con Chocolate
	Blog de aula de 2º ESO: Alumnos 2.0
	Blog de Matemáticas y TIC: En clase de matemáTICas
	Wiki de materiais e recursos interactivos de Matemáticas

Beleza letal

Tedes que premer baixo cada unha das imaxes para botar unha ollada a estes mundos tan absolutamente fermosos e fascinantes, gañadores do certame de fotografía científica Wellcome Image Awards. É en certo modo consolador ver como ata as temibles células canceríxenas mostran a súa letal beleza. Aínda que podedes ver as imaxes na presentación orixinal da web do certame, preferimos as que atopamos no blog El cuarto oscuro que nos permiten facer esta montaxe para explicar o que mostran algunhas das fotos que máis nos gustan. A maioría son de preparacións microscópicas pero hai excepcións como a dese sabio doutor tibetano mostrando os seus prezados libros de medicina…

Micropartículas de droga sintética	Intestino dun rato	Cristais de aspirina
Célula con cancro	Fecundación in vitro	Célula con anemia
Células de pel queimada	Células de osos	Doutor tibetano

Constelacións literarias

De volta das Xornadas de Bibliotecas Escolares Galegas 2009 admirando unha vez máis a capacidade de convocatoria e a impecable organización, viñamos comentando o acertado da idea das Constelacións Literarias de Guadalupe Jover. Para os interesad@s, atopamos a separata do boletín Libro Abierto 35 publicada polo equipo de Biblioteca Escolar – CREA da provincia de Málaga, onde podemos ter acceso a un excelente exemplo de constelación: “Sentirse raro. Miradas sobre la adolescencia” que podedes descargar premendo na imaxe

“ La metáfora de las “constelaciones literarias” ilustra el modo en que, de manera análoga a como se ha hecho con las estrellas del firmamento, se puede también establecer vínculos entre unas obras y otras, por lejanas que estén en el espacio o en el tiempo. Lo importante es, en cada caso, que se hagan explícitos los criterios que lleven a conectar unos títulos y otros: tema, personajes, época, ámbito geográfico, género o subgénero, etc.

La constelación está pensada asimismo para la lectura en contrapunto de textos literarios y no literarios, ya que desde cada área de conocimiento se puede construir un itinerario de lectura que aúne los contenidos de la constelación con los específicos que trace el currículo para dicha asignatura y curso.

En este trabajo colectivo se ha elegido una constelación denominada “Sentirse raro. Miradas sobre la adolescencia” proponiéndose para su desarrollo siete obras literarias interconectadas: Diario de Ana Frank, Hoyos de Louis Sachar, El anillo de Irina de Care Santos, Flores para Algernon de Daniel Keyes, El baile de Irène Némirovsky, Colmillo Blanco de Jack London y Las aventuras de Tom Sawyer de Mark Twain. De todas las obras el lector puede encontrar una guía para la lectura íntegra de cada título.

Para la profesora Guadalupe Jover, coordinadora de los materiales que contiene la separata 35 de Libro Abierto, lo que se ofrece no es una propuesta aislada y excepcional de educación literaria, sino un protocolo -y un ejemplo- de actuación que permita generalizar sus líneas al diseño de otros itinerarios de lecturas” .

Carlos Callón entrevistado por Carlos Luís R

Carlos Callón ''entrevistado'' por Carlos Luís Rodríguez
Cargado por nagalizaemgalego. - Vídeos de noticias del mundo entero.

Andadeiras

Queremos presentar aos visitantes de Mesturas as Andadeiras. Están inspiradas nos Facilitadores, unha idea da Biblioteca da Escola Secundaria de Campo Maior en Portugal . Nós traducímolas, e deseñamos un formato diferente, suprimimos algunhas, de momento, e engadimos outras. Quedan varias Andadeiras máis por incorporar. Entre outras cousas, porque acordamos que o alumnado de TICS de 1º BAC preparará algunhas directamente relacionadas coas utilidades e ferramentas que están aprendendo a utilizar e que serán de moito proveito para tod@s nós. De momento aquí tedes as primeiras. Podédelas consultar, descargar, imprimir... Cónstanos que algún profe xa as está a recomendar. Esperamos que vos axuden.

Linguas e pasos

Outra vez en Santiago, na nosa marabillosa Compostela. Esta vez sen choiva, a pleno sol. Outra vez a manifestarse, a xuntarse, a animarse... para vermos que somos moitosmoitos... para volvermos ás nosas casas e traballos e seguir pelexando día a día polo dereito a usar e defender a nosa lingua. E que teñamos que lle reclamar iso ao noso goberno, si ao de Galicia, parece mentira! Mais é o que hai. Xa o dicía o poeta Díaz Castro, Galicia é como a tea de Penélope, un paso adiante, outro paso atrás. E onte tocou un paso adiante, todos e todas saímos con folgos, con ánimos novos, con ilusión. Non nos imos deixar asoballar polos de sempre, polos mesmo señoritos que xa pintaba Castelao, agora con outros traxes. Non, Mesturas seguirá coma sempre, punto de encontro no noso centro desde a Biblioteca, con humor, con traballo, coas novos tecnoloxías, con amor pola lectura... e faltaría máis, en galego, porque nós tamén queremos galego.

Non deixedes de ler o artigo de Suso de Toro no País

A Quintana ateigada na manifestación de Queremos Galego (Autor: Manuel Vilas)

A vida desde as chabolas

Presentamos este documental dun día a día tan diferente ao noso neste 17 de Outubre, supostamente o Día Internacional da Erradicación da Pobreza, con todas as reticencias que estes días internacionais nos provocan. Botade, sen embargo unha oollada ao documental.

O texto e dos amigos de Trafegando ronseis

Morris é un mozo de Kenia que camiña 4 horas cada día para loitar pola súa nai enferma de VIH. Dipti é unha anciá que apenas resiste o seu xeito de vivir en Calcuta. Elisabeth perdeu os seus fillos pola SIDA e debe sacar adiante os seus 22 netos en Soweto, Sudáfrica... Son algúns dos personaxes que presenta Hernán Zin en "Villas Miseria", unha viaxe que o levou polos maiores arrabaldes de África, Asica e América Latina. Neste documentoal retrata o día a día das persoas que habitan nestes asentamentos marxinais, nos que viven case mil millóns de persoas. Coma o mesmo Zin explica, unha sexta parte da poboación mundial malvive nos chamados barrios de chabolas.O documental é un proxecto de Mundo Cooperante, financiado pola AECID, coa colaboración da Fundación Juan Entrecanales de Azcárate.

Tablas de Daimiel II

“Si alguien de otro continente que no conociera la historia de La Mancha húmeda aterrizara por casualidad en la casa de Julio Escuderos no creería ni una palabra de lo que dice. La casa, blanca, de una sola planta, pequeña, modesta, está situada en el Parque Nacional de las Tablas de Daimiel, en Ciudad Real. Se encuentra en medio de un secarral, en una zona que se alza un poco respecto al resto. La vegetación lo tapa todo. Pero Julio da fe de que esto no era así y de que no debería serlo. "Esto era una maravilla", señala el terreno yermo: "La laguna llegaba hasta esta pared de la casa y salíamos en barca casi desde la puerta. Todo estaba lleno de agua, cangrejo del bueno, del de aquí, carpas y lucios. Había ojillos por los que salía el agua en todas partes. Y cuando íbamos con el carburo a pescar de noche bebíamos directamente del Guadiana".

"La laguna llegaba hasta la casa y salíamos en barca desde la puerta"

Ahora, la turba arde bajo el suelo a la espera de un caudal que lo inunde todo

Julio es el último pescador de las Tablas de Daimiel. A sus 81 años se ha convertido en el testigo vivo del desastre colectivo que suponen la desecación de las lagunas y, desde agosto, el incendio subterráneo que corroe las entrañas del parque.

Ahora, la barca verde de quilla plana con la que se movía entre la masiega está recostada en la pared de la cochera. "Tenía dos. Esta me la hizo un carpintero de Daimiel, que en paz descanse". Ya es sólo un adorno que empieza a descascarillarse. ¿De qué sirve una barca en tierra seca?

Artículo en el País

RAFAEL MÉNDEZ - Daimiel - 17/10/2009

Frivolicemos

Despois de recibir acusacións de que Mesturas parecía unha ONG entre ovos de galiñas maltratadas e desastres ecolóxicos, pois iso, que podedes botar unha ollada á nova publicidade de Yahoo. Sodes tod@s unha panda de frívolos, que o saibades.

Unha de ovos ou a desgraza de ser “galiña batería”

 

Xa sabemos que todo leva o seu tempo e que andamos a cen por hora a maioría das veces. De todos os xeitos é importante estar medianamente ben informad@s para que as nosas decisións sexan, na medida do posible, realmente nosas. Pois ben, centrémonos no tema de hoxe. Que non come ovos con frecuencia? Realmente son un manxar pero… pensamos algunha vez nas galiñas que os “fabrican”? Tedes oído falar das chamadas galiñas batería?. Non? Pois recomendámosvos esta ligazón. Non vos levará moito tempo e comprenderedes a razón da nosa proposta. Polo tanto, se queredes evitar o consumo deste tipo de ovos, tedes que mirar a primeira cifra do código que aparece en calquera ovo que consumades. Se é un 3, coma o ovo do exemplo, é exactamente así  como o ovo que imos comer foi producido. Se é un 2, practicamente tamén, aínda que os animais están amontoados no chan e non en gaiolas. un 0 ou un 1 son, sen dúbida a mellor opción. Comentádeo na casa. Informémonos ben do que estamos a comer.

Requiem polas Tablas de Daimiel

Estaba cantado. En Ciudad- Real todos sabiamos que ía pasar, se cadra non tan axiña. Demasiada neglixencia, sobreexplotación e intereses de todo tipo durante tantos anos tiñan que dar os seus froitos. E chegou o gran día. Hoxe, unha provincia que practicamente nunca é noticia aparece por fin na primeira páxina dalgún dos diarios de máis tirada. O protagonismo débese ao anuncio da morte xa irreversible deste espazo único.

Citamos dunha das páxinas do parque, en breve obsoletas:

“El humedal conocido como Las Tablas de Daimiel fue declarado Parque Nacional en el año 1973, Reserva de la Biosfera en el 1981 e incluido dentro del Convenio Ramsar en el año 1982.

Es el último representante de un ecosistema denominado tablas fluviales, formación que se produce por el desbordamiento de los ríos Guadiana y Gigüela, favorecido por la escasez de pendiente en el terreno. Con su declaración como Parque Nacional se dio un gran paso en la conservación de uno de los ecosistemas más valiosos de nuestro planeta, asegurando así, la supervivencia de la avifauna que utiliza estas zonas como área de invernada, mancada y nidificación”.

“El Parque Nacional de las Tablas de Daimiel sufre un proceso de degradación irreversible que se presenta como un punto de no retorno en su conservación". Fonte El País. 13-10-2009.

E deixámosvos cun vídeo dun minuto de duración e 4 fotografías. Non paga a pena empregar máis tempo. Las Tablas de Daimiel son xa historia.

La maza

Non coñecíamos esta versión do tema de Silvio interpretada por Shakira e Mercedes Sosa

Hipatia desde Avilés

Foi un querido amigo a Avilés a pasar estes días da ponte e mandou este pequeno texto despois de ver a última película de Amenábar sobre a suxestiva figura de Hipatia de Alexandría. Non podemos pensar nunha recomendación máis autorizada.

“Será recomendable para os que andamos nisto das bibliotecas ver Ágora, estrea nos cines esta fin de semana. Quen non se vai emocionar entrando na nai de todas a bibliotecas, a de Alexandría, que gardaba todo o saber dos tempos pasados. Mais outra vez os intolerantes, os maniáticos e fanáticos acaban queimando os libros, esas cousas tan malas que transmiten o coñecemento e a liberdade de saber e poder elixir. E se ademais anda polo medio unha muller intelixente (máis que os homes) e libre, coma tantas veces na historia, haberá que condenala por bruxa. Mira que crer na filosofía en vez de crer nun deus coma todo o mundo!

Moitos dos que gustamos de compartir na rede a información e os coñecementos esperamos que internet sexa a Alexandría do futuro, na que se almacenen os saberes de todos os humanos para poder coñecer e logo decidir en liberdade; que sirva de vacina universal contra os queimadores dos libros. Por certo, as máis de 2 horas con Hipatia vanse nun plis plas! “

Pola nosa banda, atopamos esta obra que non coñecíamos do pintor británico Charles William Mitchell, contemporáneo de Waterhouse, onde se representa á Hipatia pouco antes da súa absurda e cruel morte vítima do fanatismo relixioso máis ignorante e fanático . Tamén investigamos un pouco o curioso boom editorial con motivo da estrea. Bastantes novos títulos e un par de reedicións. Lemos en varias fontes que unha delas, reeditada por Siruela, Hipatia de María Dzielska é considerada a mellor biografía, a máis completa e mellor documentada.

Hypatia (Charles William Mitchell).
Podedes ver a obra ampliada.Fonte Wikipedia

Caetano Veloso

É verdade que podemos parecer repetitiv@s, pero foi por casualidade que atopamos este video de Caetano e…non resistimos a tentación. De paso podedes visitar a súa web.  Despois de todo temos unha longa fin de semana por diante.

Cidade Maravilhosa

Marchinhas de Carnaval

Composição: André Filho

Cidade maravilhosa
Cheia de encantos mil
Cidade maravilhosa
Coração do meu Brasil
Cidade maravilhosa
Cheia de encantos mil
Cidade maravilhosa
Coração do meu Brasil

Berço do samba e das lindas canções
Que vivem n'alma da gente
És o altar dos nossos corações
Que cantam alegremente

Jardim florido de amor e saudade
Terra que a todos seduz
Que Deus te cubra de felicidade
Ninho de sonho e de luz

Algo diferente

Na nosa proverbial ignorancia descoñeciamos a existencia da obra “Seguindo o curso do río durante o festival Ching Ming”, e ao recibir un correo coa ligazón que vos facilitamos nesta entrada, puxémonos a buscar información. Atopamos unha morea de páxinas, que dicían basicamente o mesmo, probablemente inspiradas na inevitable Wikipedia. Logo de entrar nalgunhas delas estamos en condicións de contarvos o seguinte:

Trátase dunha obra duns 5.28 m de lonxitude da que se realizaron diversas versións ao longo dos séculos. A obra orixinal atribúese ao pintor Chang Tse-duan (1085-1145). Concibiuse como unha exaltación da prosperidade e os quehacers cotiáns dos habitantes de Bianjing, hoxe Kaifeng durante a dinastía Song. É evidente que proporciona unha detalladísima información de primeira man sobre o modo de vida neste período da historia de China
Na pintura aparecen 814 figuras humanas, 28 barcos, 60 animais, 30 edificios e 170 árbores. Considérase un dos tesouros artísticos de China. É unha das posesións máis prezadas do Museo de Taiwan, onde se compuxo esta visualización virtual da pintura.
Non vos perdades as animacións dos recadros. 

Muller con sorriso e flores

Hoxe deixounos Mercedes Sosa.
No seu espazo de internet lemos esta agarimosa carta da súa familia. Reprodúzoa porque moitos nos sentimos tamén parte dela (da familia). Da súa man aprendimos. Coa súa voz cantamos... ¡aínda nos soa nos oídos para sempre o teu Gracias a la vida!

E hoxe chorámoste.

Somos los nietos, los hermanos, los sobrinos, el hijo de quien fue para nosotros algo más y distinto que una gran artista popular. Con ella compartimos la vida, las alegrías y las angustias privadas. Porque esa gran artista fue además nuestra abuela, nuestra hermana, nuestra tía, nuestra mamá. Es por eso que queremos llegar a ustedes desde ese lugar íntimo, lejos de la severidad y la dureza de los comunicados oficiales: porque sabemos que también la quisieron y la siguen queriendo aún mucho más allá de la cantante y de la artista que los acompañó tantas veces, a la que han hecho parte de su familia aún sin tener lazos de sangre.
Es desde este lugar que queremos contarles que Mercedes -la mamá, la tía, la abuela, la hermana-abandonó este mundo el día de hoy. Pero también queremos decirles que estuvo siempre acompañada-inclusive cuando ya no podía saberlo- por un desfile interminable de amigos y artistas populares, y en cada uno de ellos: Ustedes. Y que a pesar de lo triste de cualquier agonía, pasó esos últimos momentos en paz, peleando aguerridamente contra una muerte que terminó ganándole la pulseada.
Por cierto estamos conmovidos y queremos compartir con ustedes esta tristeza. Aunque, al mismo tiempo, nos queda la tranquilidad de que todos hicieron lo posible- incluida nuestra Negra- para quedarse un ratito más entre nosotros.
Lo que más feliz la hacía a Mercedes era cantar. Y seguramente ella hubiera querido cantarles también en este final. De modo que así queremos recordarla y así los invitamos a hacerlo con nosotros.
Infinitas gracias por ese acompañamiento que jamás dejó de estar presente.
FAMILIA DE MERCEDES

Fonte: Biblioteca. Milladoiro. Malpica

Cidade maravilhosa cheia de encantos mil

“ Mentres Madrid volve quedar ás portas, a festa estoupa en Brasil...que celebrará os primeiros xogos na historia da lusofonía…”

Mentras liamos o artigo correspontente na Nosa Terra, pensamos que con toda probabilidade algo atoparíamos en You Tube, e claro que atopamos, de verdade que paga a pena.

Tamén o video da candidatura de Madrid

Publicidade de antano

Para os nostálxic@s de tempos pasados, que non deixen de ver o último anuncio.
Fixemos a montaxe en base a un Powerpoint que non trae ningún tipo de autoría. Non podemos citar a fonte.

World Press Photo: 10.000 imaxes do mellor fotoperiodismo

Acabamos de ler a noticia na edidión dixital do País

Atopamos este marabilloso arquivo

Tercer premio; categoría General News Stories

"Una chica corre sobre montones de libros puestos a secar al sol; corre para recoger los alimentos que les trae un barco tras el ciclón del 23 de mayo en Myanmar (Birmania). El ciclón Nargis tocó tierra en el sur de Myanmar (Birmania) el 2 de mayo. Arrasó aldeas enteras e inundó y dejó sumergidos kilómetros de franjas de tierra. Fue, sin duda, la peor catástrofe natural que el país había vivido. Se calcula que la tormenta dejó más de 130.000 muertos y 450.000 viviendas destruidas. Muchas zonas quedaron totalmente aisladas, y sólo se podía acceder a ellas por barco. Las tareas de auxilio se vieron ralentizadas y Birmania tuvo que contar con organizaciones extranjeras". OLIVIER LABAN MATTEI .

FUENTE EL PAÍS

La sociedad literaria y el pastel de patata de Guernsey

Estamos pensando xa na seleción de lecturas para a segunda andaina do noso club de lectura Tinta Viva.
Non sabemos aínda se teremos subvención oficial da Xunta para este curso, e moito menos a canto ascenderá a posible axuda. Intuímos que, en xeral, as perspectivas non son demasiado esperanzadoras neste e noutros temas, pero dunha cousa estamos seguros: Tinta Viva segue adiante, con ou sen respaldo oficial, porque o club de lectura está avalado polo equipo directivo do centro, que contou cun pequeno desconto horario para a profesora que o coordina, polo apoio explícito da ANPA O Verxel, sempre tan entusiasta e disposta a colaborar e, esperamos, por un número crecente de socios e socias.
Pois dándo voltas ao tema esencial da selección de lecturas pensamos que poderíamos comezar cun libro que fala precisamente doutro curioso club de lectura: o que formaron algúns habitantes da Illa Guernsey durante o longo período da ocupación nazi. É un libro realmente entrañable, dos que non podes deixar de ler, cunha mestura case exacta de humor, tenrura e dureza. É, sobre todo, un libro luminoso que tamén fala doutros libros iluminadores e ao que se lle podería aplicar sen medo a equivocarnos unha das súas afirmacións:
“Ler bos libros, impídeche gozar dos malos”.

La sociedad literaria y el pastel de patata de Guernsey Annie Barrows.Mary Ann ShafferRBA. Barcelona (2009). 304 págs. 15,50 €.

Podedes botar unha ollada ao video de promoción