Foi un querido amigo a Avilés a pasar estes días da ponte e mandou este pequeno texto despois de ver a última película de Amenábar sobre a suxestiva figura de Hipatia d
“Será recomendable para os que andamos nisto das bibliotecas ver Ágora, estrea nos cines esta fin de semana. Quen non se vai emocionar entrando na nai de todas a bibliotecas, a de Alexandría, que gardaba todo o saber dos tempos pasados. Mais outra vez os intolerantes, os maniáticos e fanáticos acaban queimando os libros, esas cousas tan malas que transmiten o coñecemento e a liberdade de saber e poder elixir. E se ademais anda polo medio unha muller intelixente (máis que os homes) e libre, coma tantas veces na historia, haberá que condenala por bruxa. Mira que crer na filosofía en vez de crer nun deus coma todo o mundo!
Moitos dos que gustamos de compartir na rede a información e os coñecementos esperamos que internet sexa a Alexandría do futuro, na que se almacenen os saberes de todos os humanos para poder coñecer e logo decidir en liberdade; que sirva de vacina universal contra os queimadores dos libros. Por certo, as máis de 2 horas con Hipatia vanse nun plis plas! “
Pola nosa banda, atopamos esta obra que non coñecíamos do pintor británico Charles William Mitchell, contemporáneo de Waterhouse, onde se representa á Hipatia pouco antes da súa absurda e cruel morte vítima do fanatismo relixioso máis ignorante e fanático . Tamén investigamos un pouco o curioso boom editorial con motivo da estrea. Bastantes novos títulos e un par de reedicións. Lemos en varias fontes que unha delas, reeditada por Siruela, Hipatia de María Dzielska é considerada a mellor biografía, a máis completa e mellor documentada.
Hypatia (Charles William Mitchell).
Podedes ver a obra ampliada.Fonte Wikipedia
Posts
4 comments:
Funa ver onte á noite: a figura da filósofa encantoume, a súa intelixencia... e, sempre os fanatismos que desstrúen, veñan de onde veñan. Quizais como filme non sexa impresionante pero si paga a pena por ela e polo que debemos aprender de tolerancias. Que cómpre, e moito (alguén podería pensar na nosa lingua???)
Sempre as mesmas situacións vividas unha e outra vez. Olvidadas sempre. O único que permanece, de cando en vez, son determinadas figuras mitificadas, como é o caso de Hipatia, para ser utilizadas como armas arrojadizas dos uns contra os outros. Pode que sexa interesante botar unha ollada a esa biografía rigurosa para ver a súa figura contextualizada. O que si parece fóra de toda dúbida é a súa brutal morte por parte dunha banda de cristiáns fanáticos, vinculados a Cirilo, patriarca da cidade, e máis tarde canonizado.
Iso é o que me encanta: a canonización! Si, Charo, a historia é circular, e nada aprendemos os humanos...
Non sei se a película de Amenabar é totalmente fel á biografía de Hipatia, pero na historia que nos conta gustoume como ela está disposta a cambiar de opinión cando aparecen argumentos para facelo, está disposta a aprender cos seus discípulos, a revisar as "verdades". Iso é método científico e proceder racional. As relixións non se poden permitir tales revisións porque iso descubriría á súa incoherencia. Por que se manteñen estas? Que lle impide á sociedade progresar no camiño da racionalidade?
Post a Comment