A DESCANSAR!

De Ferry Halim , o noso deseñador de xogos favorito, para que practiquedes, sen pasarvos, nestas vacacións.
É moi doado, tedes que xogar co coelliño, sen comérvolo, iso si, e facer que vaia subindo polas campás. Non fai falta facer clic co rato, só sinalar co cursor a campá á que queredes que vaia. As pombas dan bonos extras. Practicade sen pasarvos.

FELICES FESTAS E ATA O ANO QUE VEN!

.

Ceumar

Esto dise de Ceumar, para nós un descubrimento que fixemos onte durante a 5ª edición de Cantos na Maré

"A carreira internacional de Ceumar é unha realidade desde 2006, cando iniciou un traballo musical co pianista holandés Mike Del Ferro realizando shows en Holanda e Bélxica. Ceumar leva na bagaxe unha carreira independente de dez anos producindo discos propios e participando activamente en proxectos colectivos e variados no Brasil e no exterior".

Ten 3 discos: Dindinha é o seu disco de estrela, lanzado no 2000. Producido por Zeca Baleiro, que a cualificou como “a voz da delicadeza nestes tempos furiosos".

Divinha o que primeiro

Vem amor ou vem dindim

Dindinha, dê dinheiro

Carinho e calor pra mim

Minha casa não tem porta

Minha horta não tem fruta

Quem me trata é moura torta

Lingua morta quem te escuta

Meu tesouro é uma viola

Que a felicidade oculta

Se a vida não dá receita

Eu não vou pagar a consulta

Sob o céu azul me deito
Me deleito, me desnudo

Coração dentro do peito

Não foi feito pra ter tudo

A mentira é uma princesa

Cuja beleza não gasta

E a verdade vive presa

No espelho da madrasta...

Cantosnamaré

Como proposta para o sábado e por se alguén se anima a vir a Pontevedra, mañá día 15 hai un concerto de Cantos na Maré, que como sabedes pretende trazar un mapa común entre os diversos territorios da lusofonía a base de ritmos, sons e melodías. Interveñen, Uxía e Mercedes Peón ás que tod@s coñecemos e tamén por Brasil Ceumar, Nancy Vieira de Cabo Verde, Paulo Flores de Angola e JP Simoes de Portugal.
Xa non é posible adquirir entradas por venda anticipada pero aínda tedes o sabado de 11,00 a 14,00 no Teatro Principal e de 19,30 ao comezo do espectáculo no Pazo da Cultura.

Son 11 euros. Animádevos que promete ser interesante.

Aínda máis cine

Para completar o post anterior propómosvos unha visita especial para os máis cinéfilos de tod@s vos: The American Widescreen Museum. Está en inglés pero non importa demasiado porque ten unha orientación moi visual. Veredes que hai seccións moi suxestivas como a galería de posters clásicos que permite velos bastante ampliados. Ademais, para os máis entusiastas, proporciona unha información interesante, pero sen angustiar con demasiados detalles, sobre os sucesivos avances técnicos que foron conformando a sétima arte. Moi recomendable, aínda que só sexa para entrar e dar un paseo relaxado porque a páxina é bastantes exhaustiva e ten moitas seccións. Iso se podedes soportar a cor do deseño, un pouco subida de ton para o noso gusto, pero xa se sabe, para gustos...

Máis cine, por favor...

Que é o que os fai suxestivos?

Poden ser a causa de que decidamos ver unha película ou, pola contra, deixala pasar para sempre ?

Perden a súa forza e o seu magnetismo ao longo dos anos?

Unha boa oportunidade para ver reunidos 100 carteis de películas de distintas épocas e estilos...

Nace ODOS, falando de dereitos humanos...

Nace en España o primeiro observatorio sobre homofobia e transfobia ODOS, que xorde da necesidade de promover un maior recoñecemento sobre a incidencia da homofobia na sociedade.

O 80% das agresións homófobas non se denuncia, principalmente pola dificultade que poidan ter moitas persoas se o seu ámbito familiar ou laboral non coñece a súa orientación sexual,

• O observatorio nace pola necesidade de promover un maior coñecemento sobre a incidencia da homofobia na sociedade e para lograr erradicar esta secuela. Para iso, dispón dunha páxina web (stophomofobia.com) que permite denunciar os casos de homofobia,

Baixo o lema Vivo en liberdade, ODOS iniciou unha campaña para fomentar o espírito crítico ante a homofobia e a transfobia. A web contén diversas seccións con todo tipo de información, desde boletíns a noticias do todo o mundo e diversas seccións como Denuncia, Coñece os teus dereitos ou ¡Actúa! nas que se achega información. As denuncias que reciben as asociacións xorden principalmente de actitudes homófobas en publicidade ou medios de comunicación, a negación do acceso a servizos, as agresións físicas ou verbais e o acoso laboral e escolar.

O seguinte documento expresa desafortunadamente a opinión dunha parte da sociedade ante a homosexualidade, considerándoa un problema e unha alteración que debe ser necesariamente correxida. Pensamos que é a nosa obriga explicitar que tamén hai outros enfoques que abordan a homosexualidade dende unha perspectiva totalmente diferente. Aquí podedes atopar unha ampla e rigurosa bibliografía. No expositor de libros na vestíbulo do instituto temos algún título e podedes solicitar máis sempre que o estimedes oportuno.

O Mundo do cine e os dereitos humanos

"EL GRAN DICTADOR"
PELÍCULA INTERPRETADA POR CHARLES CHAPLIN "CHARLOT"

Discurso final de Charlot, o Charlot que, aproveitando o seu parecido físico con Hitler, se dirixe aos soldados dispostos a conquistar o mundo.
Charlot lles recorda que non hai que combater pola escravitude, que deben loitar en prol da liberdade e a xustiza, que hai lugar para a esperanza.

PODEDES FACER DESTA VIDA UNHA RADIANTE AVENTURA
PODÉIS HACER DE ESTA VIDA UNA RADIANTE AVENTURA

Realmente lo siento pero no aspiro a ser emperador. Eso no es nada para mí. No pretendo regentar, ni conquistar nada de nada. Me gustaría ayudar, en lo posible, a cristianos y judíos... negros y blancos. Todos tenemos el deseo de ayudarnos mutuamente. La gente civilizada es así. Queremos vivir de nuestra dicha mutua... no de nuestra mutua desdicha. No queremos despreciarnos y odiarnos mutuamente. En este mundo hay sitio para todos. Y la buena tierra es rica y puede garantizar la subsistencia de todos. El camino de la vida puede ser libre y magnífico, pero hemos perdido ese camino. La voracidad ha envenenado el alma de los hombres, ha rodeado el mundo con un círculo de odio y nos ha hecho entrar marcando el paso de la oca en la miseria y la sangre. Hemos mejorado la velocidad, pero somos esclavos de ella. La mecanización que trae consigo la abundancia nos ha alejado del deseo. Nuestra ciencia nos ha vuelto cínicos. Nuestra inteligencia, duros y brutales. Pensamos en exceso y no sentimos bastante. Tenemos más necesidad de espíritu humanitario que de mecanización. Necesitamos más la amabilidad y la cortesía que la inteligencia. Sin estas cualidades la vida sólo puede ser violenta y todo está perdido. La aviación y la radio nos han acercado los unos a los otros. La naturaleza misma de estos inventos requería la bondad del hombre y reclamaba una fraternidad universal para la unión de todos. En este momento, mi voz llega a miles de seres esparcidos por el mundo.
A aquéllos que puedan comprenderme les digo: No desesperéis, la desgracia que ha caído sobre nosotros no es más que el resultado de un apetito feroz de la amargura de unos hombres que temen el camino del progreso humano. El odio de los hombres pasará y los dictadores perecerán, y el poder que han usurpado al pueblo volverá al pueblo.
Soldados, no os entreguéis a esos brutos, hombres que os desprecian y os tratan como esclavos, hombres que rigen vuestras vidas, imponen vuestros actos, vuestros pensamientos: que os amaestran y os hacen ayunar, os tratan como ganado y os utilizan como carne de cañón. No os pongáis en manos de esos hombres contra natura, de esos hombres máquinas con corazones de máquinas.
¡Vosotros no sois máquinas! ¡Vosotros no sois ganado! ¡Vosotros sois hombres! ¡Vosotros lleváis el amor de la humanidad en vuestros corazones! No odiéis. Sólo los que no son amados odian. Los que no son amados y los anormales... Soldados, ¡no combatáis por la esclavitud! Combatid por la libertad.
En el capítulo diecisiete del Evangelio, según S. Lucas, está escrito:
«El Reino de Dios está en el hombre mismo». No en un solo hombre, ni en un grupo de hombres, ¡en todos los hombres! y vosotros ¡vosotros el pueblo! tenéis el poder para crear máquinas. El poder para crear felicidad. Vosotros el pueblo tenéis el poder para crear esa vida libre y espléndida... para hacer de esa vida una radiante aventura. Entonces, en nombre de la democracia, utilicemos ese poder... ¡Unámonos todos! luchemos por un mundo nuevo, un mundo limpio que ofrezca a todos la posibilidad de trabajar, que dé a la juventud un porvenir y resguarde a los ancianos de la necesidad.
Prometiendo estas cosas, gente ambiciosa se ha hecho con el poder. Pero ¡ha mentido! No han mantenido sus promesas, ¡ni las mantendrán jamás! Los dictadores se han liberado pero han domesticado al pueblo. Combatamos ahora para que se cumpla esta promesa. Combatamos por un mundo equilibrado... Un mundo de ciencia, en el que el progreso lleve a todos a la felicidad.
¡Soldados! en nombre de la democracia ¡unámonos!

O dereito a ser e a dicirse ateo

Cando reivindicamos a liberdade de expresión se pensa moitas veces en lugares afastados coma se entre nós todos tiveramos ese dereito máis que acadado, pero a realidade social vén sendo outra.

Hai moitas cousas que temos que calar, polas que é mellor pasar de puntiñas para non espertar demasiado rexeitamento, sobre todo cando non se é ninguén famoso nin con prestixio recoñecido.

Dicirse ateo, proclamar o ateísmo non é fácil, non hai templos para iso, e polo que se ve as institucións políticas non están moito polo labor, así en Toledo as autoridades municipais puxeron mil atrancos para que o Primeiro Concilio de Ateos non se celebrase alí.
Na organización están personaxes como Gonzalo Puente Ojea, Leo Basi e o filósofo Agustín Izquierdo que por fin conseguiron que se estea a celebrar este fin de semana.

Máis información da Federación Internacional de Ateos.

O mundo das letras e os dereitos humanos

La Aventura Humana
Osset Hernández, M.
Ed. Icaria, Barcelona, 2005.

Recompilación de trinta contos populares que corresponden a cada un dos artigos da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948. O autor quere amosar que en calquera tradición existe a lo menos un conto que é posible utilizar para transmitir os valores que enuncian os dereitos humanos polo tanto forma parte do acervo colectivo da humanidade.

Neste libro atoparedes os seguintes contos:
Afgano: Hussun Banu
Amazónico: La justicia de Tupá
Árabe: Sherezade
Bereber: Un docto cadáver
Bretón: Cantos de boda
Castelán: Blancaflor
Catalán: El conejo, el gallo, el gato, el perro y el carnero
Chinés: Liang Sanbo y Zhu Yingtai
Congoleño: Nkolle o la aventura humana
Coreano: La liebre y el hígado
Cubano: Bregantino, Bregantín
Exipcio: El león y el gato
Xitano: El origen del violín
Grego: Prometeo y la caja de Pandora
Guineano: El hijo del cocodrilo
Hindú: El bueno y el malo
Huichol: El diluvio
Indoeuropeo: El hombre que quería robar a su compañero
Irlandés: El juicio del gato
Letón: El hombre-oso
Malí: Un bastardo
Masai: Los frutos del sicomoro
Mexicano: Xicoatl, estrella errante
Nepalí: Lalari y Kusuri; Khoktschulukpa y el nacimiento de la cultura
quechua: El cuento de Pedro Lache
saharaui: El honor
sioux: El águila y el cazador
tibetano: La hija de los dragones
vasco: Catorce
... que os disfrutedes e vos aporten a súa maxia.

CITAS

"La violencia es el último recurso del incompetente". (Isaac Asimov)

"Ojo por ojo, y el mundo acabará ciego". (Gandhi)

"La violencia es el miedo a los ideales de los demás". (Gandhi)

"No hay camino para la paz, la paz es el camino". (Gandhi)

"No hay más calma que la engendrada por la razón". (Séneca)

"La verdad no está de parte de quién más grite". (Rabindranath Tagore)

"El racismo ha sido históricamente una bandera para justificar las empresas de expansión, conquista, colonización y dominación y ha marchado de la mano de la intolerancia, la injusticia y la violencia". (Rigoberta Menchú)

"Los derechos humanos son sus derechos. Tómenlos, defiéndanlos, promuévanlos, entiéndanlos e insistan en ellos. Nútranlos y enriquézcanlos... Son lo mejor de nosotros. Denles vida". (Kofi Annan)

"Toda sociedade que pretenda asegurar aos homes a liberdade, debe comezar por garantirlles a existencia". (León Blum)

"Mentres a maioría dos homes non sexa libre, non se pode concibir ao home libre". (Henri-Frédéric Amaniel)

"Descubrir aos outros é descubrir unha relación, non unha barreira". (Claude Lévy-Strauss)

"A liberdade non é máis que a oportunidade de ser mellor". (Albert Camus)

O mundo da música e os dereitos humanos

DENDE HOXE E ATA O VINDEIRO LUNS, "DIA DOS DEREITOS HUMANOS" OS BLOGS DAS BIBLIOTECAS ESCOLARES GALEGAS UNIRÉMONOS PARA AMOSAR A NOSA LOITA EN PROL DOS NOSOS DEREITOS.

Fíjate bien (Juanes)

Te han quitado lo que tienes

Te han robado el pan del dia

Te han sacado de tus tierras

Y no parece que termina aqui

Despojado de tu casa

vas sin rumbo a la ciudad

sos el hijo de la nada

sos la vida que se va

Son los niños son los viejos

son las madres somos todos, caminando

Y no te olvides de esto no no no

Fijate bien donde pisas

fijate cuando caminas

no vaya ser que una mina

te desbarate los pies amor

Fijate bien donde pisas

fijate cuando caminasno vaya ser que una mina

te desbarate los pies...

Ya no se quien es el dueño

de tu vida y de la mia

solo se que hay un cuento

que no parece que termina aqui

Como dicen en los diaros

y como dicen en la tele

y como dicen en la radio

que no parece que termina aqui

son los niños son los viejos

son las madres somos todos,

caminandoy no te olvides de esto no no no

Fijate bien donde pisas

fijate cuando caminas

no vaya ser que una minate desbarate los pies

(amor/por favor/amor

)Por que ellos no van a buscarte

ellos no van a salvarte

ellos no van ellos no van no no

y tu no lo vas a creer

Where is the love (Black eyed peas)Rosa de la paz (Amaral)Streets of Philadelphia (Bruce Springsteen)Black eyes, blue tears (Shania Twain)I will survive (Gloria Gaynor)

Moriarty: canción folk dende territorios imaxinarios.

Nun mundo imaxinario cheo de sons ecléticos, estéticas impostadas e varianzas informais, caben propostas como a dos Moriarty. Apátridas por definición, xogan ao equívoco, á fusión fronteiriza máis carnal e subxectiva: ocultan a súa orixe, mais non as súas referencias. Máis próximos á imaxinería dun Dylan acústico ou á tenrura dun Will Ackerman reconvertido ao country que á canción folk de Pete Seeger, beben da Irlanda emigrada e da canción de autor máis cabareteira para elaborar unha música de texturas acarameladas, arranxos espidos e letras descarnadas. Esquecede o argumento da procedencia: simplemente, Moriarty. Cun primeiro disco no mercado, "Gee whiz but this is a lonesome town" (Deschamps & Makeïeff/Naïve, 2007), son xa unha realidade.

A guerra dos mundos

Unha curiosidade para os que decidistes non saír de viaxe nesta ponte tan aproveitable. Esculcando no País dixital vemos esta recomendación para ver unha boa parte das portadas e ilutracións interiores da Guerra dos Mundos, de H.G-Wells, que ven editándose ininterrompidamente durante 100 anos, nada menos. Unha oportunidade para ver, entre outras cousas, como foi evolucionando o deseño gráfico.

Alguen@nalgures.com

Utilizamos moito o signo @ que serve para escribir as direccións de correo electrónico. Pero de onde ven?

A palabra ´"arroba" vén do idioma árabe: ar-roub, que significa catro. O signo arroba, que hoxe é o símbolo de internet e a modernidade, foi creado na Idade Media!. O signo @ naceu cara ao século VI da palabra latina ad que significa "a" ou "cara a". E crese que ten as súas orixes nunha práctica dos copistas medievais que utilizaban o @ para ligar as letras"a" e "d". Este símbolo enóntrase por primeira vez en documentos comerciais de Florencia, Italia, no século XIII representando unha unidade de medida, a ánfora, e no século XVI en España, representando a arroba, unha medida de peso moi utilizada tamén en América. No século XIX, nos Estados Unidos utílizase tanto, que aparece nas primeiras máquinas de escribir e, un século máis tarde, nos teclados dos primeiros ordenadores. Non obstante, nesa época xa non se utiñliza case nada. "Un símbolo que xa non sirve para nada?" dixo para si Ray Tomlinson en1971. "Perfecto, vou poder utilizalo para crear as direccións electrónicas..." cousa que fixo, co éxito que todos coñecemos!
Áínda máis: En inglés @ dise at, os rusos chámano "o cadelo", os turcos"a orella", os suecos"pau de canela", os serbios"a tolo", os daneses "trompa de elefante", os holandeses"rabo de mono" e os franceses " a caracol"

Se vos interesou esta información podedes atopar moitísimas máis curiosidades tanto ou máis interesante que esta nun libro que acabamos de mercar e que é unha pequena xoia. Chámase Todas as RESPOSTAS ás PREGUNTAS que NUNCA te FIXECHES. Philippe Nessmann e Nathalie Choux. Factoría K de libros.

Ah! e ten un formato precioso.

Obradoiro de narrativa promovido pola ANPA

Hoxe na biblioteca volveu estar Manuel Lourenzo traballando co alumnado seleccionado para o Obradoiro. O plan vai adiante e despois de lles mostrar como hai que facer para narrar algo con xeito, agora elas e eles vanse poñer mans á obra e darlle vida a uns personaxes nacidos na nosa biblioteca. En xaneiro xa se irá sabendo que foi deles. Polo medio anda Pasarón, un dragón...

Excelente o traballo e preparación do Director do obradoiro..

As mulleres que escriben tamén son perigosas

Despois do éxito de As mulleres que len son perigosas, aparece este As mulleres que escriben tamén son perigosas. É certo que probablemente existan outros libros onde se recollen biografías e abundantes estudos sobre a maioría delas, pero vai ser difícil resistirse a este formato tan suxestivo ao que nos ten afeitos o autor. Fala de mulleres que escriben, actividade reservada tradicionalemente aos homes, e sobre todo da difícil tarefa de superar estereotipos á que todas as mulleres deben enfrontarse, especialmente as mulleres creadoras para asumir as súas creacións con integridade. Primeiro hai que apartar capas e capas de prexuízos, do que se supón que os demais esperan delas e ver se queda algo ao rematar o proceso. Despois é necesario enfrontarse a decisión de compartir a propia epxeriencia cos demais, sen importar se determinados sentimentos van ser ou non do agrado doutros. Virginia Woolf o expresou perfectamente nunha época en que aínda se consideraba un xesto de soberbia que unha muller tivese a ousadía de dicir algo diferente ás estereotipadas historias infantís ou novelas excesivas e previsibles que se esperaban do seu colectivo: é o medo a expresar os propios sentimentos, a reacción ante as propias experiencias que adoitan diferir do que os demais esperan de nós, o que fai tan difícil achegarse ao acto de creación literaria honestamente. As mulleres que o intentaron ben merecen esta homenaxe, porque, como tantas outras noutros campos, fixeron máis doado o camiño.

Las mujeres que escriben también son peligrosas.Sefan Bollmann. Maeva. Madrid 2007.

Tertulias na blogosfera

"Son los blogs, las relaciones que se crean entre ellos y los encuentros reales entre bloggers herederos del espíritu de las famosas tertulias literarias de antaño: Els catre gats, café Gijón?..."

Invitámosvos a botar unha ollada este excelente documento onde a súa autora Catuxa Seoane fala dos cambios substanciais na xestión da información e das curiosas similitudes entre os actuais blogs e os mellores faladoiros do pasado.

Vía a Nosa biblioteca

Germán Díaz-PI

Pi é un conxunto de puntos cunha propiedade común, a música, ou o que se denomina un lugar musical. Tódolos puntos equidistan da música das manivelas, do órgano de barbaria e da caixa de música, que son o centro, definindo a denominada circunferencia de música mecánica. A distanza común, ou radio, é a improvisación.

Polo tanto, Pi é igual ao perímetro da música mecánica, dividido polo dobre da improvisación....

Se vostedes non o cren... calculen!

Con esta auténtica declaración de principios sónicos rotula o vallisoletano Germán Díaz o seu novo proxecto discográfico, PI. Nacido na capital castellana no ano 1978, Germán Díaz é xa, a estas alturas, unha das personalidades musicais e creativas máis apaixoantes do actual panorama peninsular. De marcada vocación clásica, estudou zanfona cos máis grandes do folk e do jazz europeos, entre eles Charles Chabenat e Pascal Lefreuve, ademais de especializarse en filoloxía clásica. Dende hai anos dirixe e coordina o selo Produccines Efímeras xunto a Fernando Fuentes, ademais de formar parte de bandas tan excitantes coma o Rao Trío ou o máis actual Marisco Fresco.

Instrumentos mecánimos, luminosidade melódica, creación e versatilidade. Imprescindible.

Prensa RSS

Como contrapunto á entrada de Antonio na Nosa Biblioteca aquí podedes botar unha ollada a unha prensa actualizada usando tecnoloxía RSS. É unha nova forma de presentar as noticias visualmente moi efectiva: por bloques de contido con cores diferentes. Le os feeds de Google e o tamaño de cada bloque depende do número de entradas que teña esa noticia. Inclúe dez países diferentes entre eles España( en español). As cores dos bloques corresponden a temas diferentes , internacional, nacional, temas económicos... Colocando o rato encima dos bloques podes ver o número de artigos relacionados. Facendo clic nos bloques pódense ver os artigos máis recentes. Tamén podes xogar coa posiblidade de acceder a artigos dun só tema ou noticias dun só país xogando coas pestanas que aparecen nos bordes do panel. Necesitades ter Flash instalado Paga a pena botar unha ollada.

Camiño á esperanza

As mulleres, debido á súa condición de nais e viúvas, manteñen unha relación particularmente emocional cos conflitos bélicos, é dicir, coa dor. E tamén coa esperanza. Esta é a opinión da fotógrafa Jenny Mathews, que durante anos traballou para plasmar como mulleres de diferentes partes do mundo sobreviven e viven a pesar das guerras.
"Tal vez non haxa muller que poida mirar un campo de batalla cuberto de morte sen que xurda no seu interior un pensamento: tantos fillos de tantas nais!. Tantos meses de fatiga e dor mentres os músculos e os ósos se forman dentro dela...!Tantas horas de loita e angustia para crear ese pequeno alento de vida". Ningunha muller, ningunha despreza ata ese punto un corpo humano ". Olive Shreiner.

Pero tamén, agora que xa pasou o necesario día 25 de novembro queremos volver reivindicar o papel positivo das mulleres como motor de cambio na sociedade, mesmo nas áreas máis desfavorecidas, como as da África subsahariana, estas funcións son cada vez máis visibles.

"A temática sobre mulleres vén centrándose tradicionalmente en análises que de cotío enfatizan demasiado a súa situación de marxinación e opresión. No caso das mulleres africanas, esta percepción vólvese en extremo desgarrante. Neste senso, é curioso e desalentador constatar que, aínda desde as institucións relacionadas coa axuda ó desenvolvemento, insístese nunha aproximación ó tema que trata as mulleres máis como un problema que como un piar fundamental no proceso de reestructuración das sociedades africanas. En consecuencia, e sen por iso ignorar as terribles experiencias que sofren moitas mulleres ó sur do Sahara, faise absolutamente necesario resgatar o magnífico aporte destas protagonistas silenciosas que, en definitiva, posibilitan a supervivencia da maioría dos fogares do continente negro. É neste contexto no que se inserta a idea das mulleres como principais creadoras dun futuro esperanzado para a África subsahariana".

“La mujer africana. Mito y realidad”. Luis Mora. Verónica Pereyra.

Para máis información sobre o papel das mulleres nos conflitos armados podedes ver a correspondente sección na páxina do centro.

.....

....

.......

Temos o libro "Mujeres y guerra" de Jenny Mathews no vestíbulo do instituto

25 de Novembro. Data tope

Levamos días cunha conta atrás que moitos non soubestes adiviñar. Quizais porque todos e todas vós sabedes que unha data non significa o remate dunha peste, dunha lacra social. Que por riba dos nosos desexos está a crua realidade. 25 de novembro. Sabemos a historia deste día, sabemos que a muller é máis vulnerábel nas guerras, nos odios, nos enfrontamentos, na violencia. Sabemos tamén, como educadores que somos, de que o uso gratuíto da violencia como xeito de reafirmación persoal sobre outro é a manifestación máis lamentábel da ignorancia. Só aquel inseguro e con necesidade de amosar a súa posición agride sen motivo. De aí a importancia da educación, de formar aos mozos e ás mozas, ao noso alumnado por tanto, para combater de raíz as claves da existencia da violencia. Só dende a formación, dende a educación, seremos quen de combater contra ela. 25 de novembro. Dicimos NON á violencia contra a muller. Dicimos NON a calquera tipo de violencia. En todos os países medran as denuncias de vítimas de violencia de xénero, nalgúns casos un 400% máis que hai dez anos. Mentres a policía detén maltratadores e os xuíces ditan ordes de afastamento, a mutilación xenital, un tipo de violencia contra a muller, xera novos hábitos nos hospitais. Algúns grupos de mulleres son particularmente vulnerables á violencia: as mulleres pertencentes a minorías, as mulleres indíxenas, as refuxiadas, as inmigrantes, as mulleres que habitan en comunidades rurais ou remotas, as mulleres indixentes, as mulleres recluídas en institucións ou detidas, as nenas, as mulleres con discapacidades, as anciás e as mulleres en situacións de conflito armado. 25 de novembro Porque todo tipo de discriminación é violencia, non o esquezamos. O maltrato pode ser psíquico, físico, pero é maltrato. As vexacións, os acosos, as desigualdades, son maltrato. E porque pretendemos e queremos un mundo de iguais, estamos hoxe aquí, unha soa voz, un único berro en contra da Violencia contra as mulleres.

Máis Bibliotecas de Babel

Para ter máis información destas marabillosas bibliotecas, atopamos esta ligazón ao blog Curious Expeditions, un sitio ideal para os viaxeiros de sillón, onde ademais de poder admirar outras moitas, podedes ver o nome de todas elas e onde están situadas, por se cadra unha visita...

Por certo, a biblioteca da entrada anterior, como agora podedes ver, é o Real Gabinete Portugues De Leitura Rio De Janeiro, Brazil.

Bibliotecas de Babel

Recollemos esta fermosa cita de Borges que nos chega via o blog a través del Uniberto.

"(...)Para localizar el libro A, consultar previamente un libro B que indique el sitio de A; para localizar el libro B, consultar previamente un libro C, y así hasta lo infinito... En aventuras de ésas, he prodigado y consumido mis años. No me parece inverosímil que en algún anaquel del universo haya un libro total; ruego a los dioses ignorados que un hombre - ¡uno solo, aunque sea, hace miles de años! - lo haya examinado y leído. Si el honor y la sabiduría y la felicidad no son para mí, que sean para otros. Que el cielo exista, aunque mi lugar sea el infierno (...)"
Jorge Luis Borges (Fragmento de "La biblioteca de Babel").

É verdade que o papel das bibliotecas e dos proprios libros está a ser revisado pero o que ninguén pode poñer en dúbida é que hai poucos lugares nos que sintamos esa maxia tan peculiar que nos atrapa e se agolpa nos centos de andeis das vellas e fermosas bibliotecas onde durmen milleiros e milleiros de libros esperando por eses lectores que talvez non os volvan reclamar. Acabamos de atopar estas impactantes imaxes dalguhas destas vellas raíñas do mundo bibliotecario que aínda conservan todo o seu esplendor e dignidade..

Grupo de profes do Sánchez visita exposición en Pontecaldelas

Un grupo de profesores do Sánchez Cantón pasaron hoxe pola Casa da Cultura de Ponte Caldelas e entraron a ver o Premio Antón Fraguas 2006. Que preciosidade o traballo que fixeron no IES de Ponte Caldelas (parabéns a todos, especialmente aos ex-profes do noso instituto Humberto e Cristina). Paráraronse a ver todo polo miúdo e aprenderon moitas cousas; por exemplo, ningún sabía ben o que eran os torreiros, agora xa o saben. Veñen todos contentos e recomendando a visita a quen pillan por diante.

Máis teatro

O alumnado de Literatura Galega do século XX están de sorte. Non só poden asistir ao 2º Obradoiro de Narrativa, hoxe tamén foron ao teatro, nada menos que un clásico da literatura universal: O burgués fidalgo de Molière. Ao saíren quixeron renderlle homenaxe ao autor de Os vellos non deben de namorarse, que estiveron lendo na clase, e retratáronse con Castelao.

O mal da mocidade

Subimos esta entrada tal como a escribiu a nosa querida ex-alumna Fátima Peón no seu blog. Non fai falta dicir que estamos de acordo con todo o que nela se expresa. Mil grazas Fátima.

"O mal da mocidade" é o título dunha peza teatral. Tanto esta obra coma outra do mesmo autor, Ferdinand Brückner, chamada "Razas", foron escritas no contexto social dunha Alemaña rexida polos daquela triunfais e todopoderosos Nazis, e falaban dunha mocidade perdida e irresponsábel que baseaba o seu devenir na violencia, a autodestrucción e a incapacidade de comprender ao outro. Nesta "O mal da mocidade", a enfermidade non era en sí mesma a imposibilade de reter a beleza e a inxenuidade ó medrar, senón a ineptitude total daqueles mozos accidentalmente nazionalsocialistas no tocante a facer un esforzo por poñerse no lugar dos demáis, a ter unha visión clara do seu papel nun devenir histórico no que a súa inactividade foi tráxica e determinante.
Veume a cabeza todo isto ao ver hoxe en Público esta fotografía, á que só se lle pode poñer o calificativo de ridícula e discordante. Estes mociños -son nenos, mírenlles ben os granos-, son, como os personaxes da obra de Brückner, víctimas de sí mesmos, da súa incapacidade para a solidariedade, a tolerancia e o amor a algo que non sexa un mesmo. Porque por moitos monstros de pais que teñan detrás, sempre temos a opción de cuestionarnos o que facemos, ou o que nos fan facer. A súa traxedia é a de non saber apreciala propia vida. Imberbes, inxenuos, hedonistas e alienados, ignoran que ondean un símbolo de horror, crime e vergoña.

Ou peor aínda: sábeno ben, e asumen, coa lixereza de quen leva unhas gafas de marca, todo o delirio do seu mal.

Lila Downs en Pontevedra: todo un luxo

Non cabía ninguén máis no Pazo de Pontevedra o Sábado pasado para ver a Lila Downs. Conquistounos a todos e, por suposto a todas, o racho desta gringa mexicana que, segundo ela asegura, é estranxeira nas dúas patrias, a do seu pai e a da súa nai. Pode que desta convicción de desarraigamento naza a fusión que interpreta maxistralmente co seu incrible rexistro de voz. Consegue entusiasmar con temas tan manidos como La Llorona, Sandunga e emocionar cos fermosos e tristes versos de La Martiniana. Defensora de baixar aos infernos das cantinas mexicanas para coñecer aos teus fantasmas e poder derrotalos, comprometida coas mulleres desaparecidas e asasinadas en Juárez, cos sufrimentos da emigración, autora da música de Frida, pola que foi galardoada cun Grammy, políglota, licenciada en antropoloxía... e un auténtico monstro no escenario. Con razón, o público despediuna de pé, entusiasmado cun concerto inesquecible que soubo a poquísimo.

Un ano no xeo

Falando da Antártida, temos unha coleción de 10 DVDs do trinque adquiridos polo Departamento de Ciencias Naturais sobre ecosistemas e outros moitos temas. Mañá haberá un pase de "Unha verdade incómoda" na biblioteca para alumnado de bacharelato. Tamén tedes o libro do mesmo título para botar unha ollada. E, de paso podedes ver este curioso video que resume un ano de vida na Antártida nuns 5 minutos. É moi interesante e permítenos observar fenómenos meterorolóxicos que se producen só naquelas latitudes. ¿Sabiades que o sol está por debaixo da liña do horizonte durante 4 meses en inverno e por enriba durante outros catro meses en verán? iso significa que en inverno nunca é completamente de día nin en verán de noite. Só os meses intermedios teñen dias máis ou menos normais. Nesta outra ligazón podedes ver máis videos do mesmo autor. Moi curiosos...

A Antártida: o sétimo continente

É máis árido que o deserto de Sahara e ten as temperaturas máis baixas do planeta. A súa altura media é de 2.500 metros sobre o nivel do mar, tres veces a altura media de calquera outro territorio. É máis grande que Europa e Australia. Ao redor do 99 por cento do seu territorio está cuberto de xeo podendo alcanzar os 4,770 metros de espesor. Contén o 90 por cento de todo o xeo do planeta. Contén a maior reserva de auga doce da Terra. Se a capa de xeo se derretese completamente, todos os océanos se elevarían aproximadamente 70 metros por encima do seu nivel actual. Inflúe nos cambios climáticos de todo o hemisferio sur. É o único continente que permaneceu descoñecido para o home xa que os seus primeiros exploradores apareceron recentemente hai 200 anos. O seu clima inhóspito é a causa de que non se coñeza a existencia de ningunha vida humana autóctona.

Esta pequena escolma de ligazóns procede da moi interesante páxina Discovering Antarctica. Son un agradable paseo por ese continente que ninguén estuda na escola. En inglés moi, moi sinxelo.

01 - Making a trailer Elixe unha escena e ponlle música.
02 - Wilderness challenge – Que sabemos da Antártida?
03 - Sizing up Antarctica – Temos idea do tamaño real deste continente?
04 - Who's eating who? – Quen come a quen por alí.
05 - Who's looking at you? – Podes identificar estes animais?
06 - What (not) to wear – Podes pór as roupas para combater o frío extremo na orde correcta?

07 - Avoiding footprints – Bota unha ollada aos sitios máis populares que están empezando a se degradar pola falta de coidado dos visitantes.

Podedes ver uns videoclips moi ilustrativos e máis imaxes aquí

Feismo, destruir un país

Feísmo: Destruír un país. A fin do territorio humanizado: un novo intracolonialismo.

Adxuntamos reseña

"Que é realmente o feísmo, de onde vén e até onde chegan as súas consecuencias? Hai moitos feísmos diferentes? É un fenómeno único ou multipolar? Despréndese dunha situación socio-política? Aliméntase de orografías imposíbeis? Pódese rastrexar historicamente? É endémico ou inducido? Coñecemos outras sociedades que o padezan? Debe chamarse feísmo? Todas estas preguntas e outras moitas foron tratadas no Foro do Feísmo, nunha tentativa de reflexionar sobre o problema na súa magnitude, para avaliar o «estado da cuestión».

Este volume ábrese co resultado dun traballo de campo con fotografías a cargo de Alba Vázquez Carpentier sobre a situación do noso territorio, con imaxes tomadas en diversos lugares de Galiza, agrupadas tematicamente, coa intención de ofrecer distintos modelos de paisaxe existentes no país e distintos graos e modos de entender o chamado feísmo.
A segunda parte do libro constitúena as contribucións de cada un dos participantes no Foro do Feísmo, así como a transcrición dos debates xerados nel. Déixase constancia así de máis de once horas dun interesantísimo intercambio de ideas que supón un primeiro paso na análise das agresións ao territorio no noso país".

Por se alguén quere botar unha ollada, este libro estará no expositor de Autopréstamo, como xa sabedes no vestíbulo do centro. Moi ben deseñado, cun formato moi atractivo e de contidos sumamente interesantes

Libros e perspectivas

Unha curiosidade estes mundos tridimensionais do artista británico Patrick Hughes. Andeis e máis andeis desbordantes de libros que semellan non querer confundirnos, aínda que o fan, senón achegarnos e abrirnos as portas a outras realidades apenas percibidas.

Mbudi Mbudi na mangha

Queremos recomendar un libro que acabamos de adquirir para a biblioteca. Trátase da obra Mbudi Mbudi na mhanga do etnomusicólogo e investigador Polo Vallejo. Deixámosvos a súa páxina persoal onde podedes atopar información sobre a seu curriculum e sobre o libro que acabamos de recomendar. Tamén escoitar algúns pequenos fragmentos da súa obra. De verdade que paga a pena.