O pan é máis útil que a poesía, pero ¿como comer o pan sen o compango da poesía? (Arístides Silveira).
Son moitas as castes de autores que habitan na nosa biblioteca e tocan os máis variados temas. Pero que mellor que os poetas para nos falar do amor, da morte, da soidade, da beleza? Por iso cando se marcha un poeta... na nosa biblioteca nunca se marcha, quedan as súas palabras para que as fagamos nosas. E hoxe lemos que se foi un dos grandes, Angel González, e tamén un dos últimos da nosa admirada Xeración do 27, Pepín Bello.
Desde a Biblioteca do Sánchez Cantón queremos honrar a súa memoria.
Son moitas as castes de autores que habitan na nosa biblioteca e tocan os máis variados temas. Pero que mellor que os poetas para nos falar do amor, da morte, da soidade, da beleza? Por iso cando se marcha un poeta... na nosa biblioteca nunca se marcha, quedan as súas palabras para que as fagamos nosas. E hoxe lemos que se foi un dos grandes, Angel González, e tamén un dos últimos da nosa admirada Xeración do 27, Pepín Bello.
Desde a Biblioteca do Sánchez Cantón queremos honrar a súa memoria.
Para que yo me llame Ángel González,
para que mi ser pese sobre el suelo,
fue necesario un ancho espacio
y un largo tiempo:
hombres de todo mar y toda tierra,
fértiles vientres de mujer, y cuerpos
y más cuerpos, fundiéndose incesantes
en otro cuerpo nuevo.
(Fragmento do poemario Áspero mundo)
(Fragmento do poemario Áspero mundo)
Posts
1 comment:
Sentín esas dúas mortes na pel. É doloroso perder persoas que, anque non coñezamos, forman parte de nós.
Lembroa a González coma un home sabio e comprometido e a Bello coma a forza necesaria para outras marabillas.
olga
Post a Comment