Castelos no aire. A arquitectura tamén é política

Parecen libros apilados, pero é un edificio con plantas superpostas, xirando sobre si mesmas, que se constrúe en Barcelona, donominado Spiralling Tower pola súa creadora, a arquitecta Zaha Hadid, nacida en Irán, premio Pritzker en 2004, o "nobel" da Arquitectura.

Esta muller que foi a única que conseguiu tan prestixioso premio, ten varias obras no noso país e moitas outras repartidas polo mundo, quizais as máis impactantes sexan os proxectos para a capital dos Emiratos Árabes, Dubai.

Proxectos como estes posiblemente estean xerando vocacións entre a nosa mocidade, algun@s aspiran a poder estudar esa carreira cegados por tanta beleza, creatividade e boas expectativas profesionais.

.

Comparemos con estoutras imaxes:
















A da esquerda é a Casa da Muller sede da Unión de Mulleres Saharauís en Dahla. Un espazo xestionado e constuído por e para mulleres. Nela se reunen para recibir formación, debater, compartir experiencias, participar en asuntos públicos ...
A cúpula da dereita, é un tipo de edificación tradicional, moi apropiada ao clima, sinxela de levar a cabo pero nos campamentos saharauís quedan poucas familias que saiban construílas.

Algunhas ONG (Arquitectos sen fronteiras) están intentando mellorar estes campamentos, nos que este pobo leva instalado máis de trinta anos, para iso experimentan cos sistemas construtivos. É o caso desta edificación feita cunha mestura de adobe e cemento, trátase de que l@s morador@s incorporen novas técnicas construtivas tras ver o modelo realizado nun dos campamentos.

Estas tres imaxes son moito menos espectaculares que as das obras de Zaha Hadid, dificilmente se converterán en iconas da arquitectura. Grandes centros comerciais, de negocios, museos, si alcanzan ese grao de icona admirada. Seica un edificio de vivendas, unha escola, un ambulatorio, non poden converterse en referentes da arquitectura de século XXI?

Retomando a entrada anterior, cal é a situación da construción e a arquitectura en Palestina? Unha das estratexias seguidas polas autoridades israelís para conseguir o seu obxectivo, anexionar os territorios palestinos sen os seus habitantes, consiste en dificultar a creación de proxectos de urbanismo, de vivendas, de forma que as novas parellas teñan graves obstáculos para establecerse. A destrución de edificios públicos e privados, redes de abastecemento de auga,etc. están na mesma liña.

No outro lado, a casa dos Shawamreh na aldea de Anata, situada en Cisxordania, unha familia de nove persoas cuxa vivenda foi demolida catro veces, converteuse en símbolo da resistencia palestina ante esa política. Con infinita paciencia e a axuda de veciños é reconstruída unha e outra vez para denunciar a ilegalidade da medida que aplica Israel.